Noc Muzeów z Weroniką Adamowską - ::4lomza.pl:: Regionalny Portal

Weronika Adamowska urodziła się w Łomży w 1988 roku. Jest absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu na kierunku rzeźba ze specjalizacją ceramika. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w pracowni prof. Andrzeja Borcza w 2013 roku. W 2014 została laureatką Nagrody Stowarzyszenia Przyjaciół Wydziału Sztuk Pięknych UMK za dyplom artystyczny w Instytucie Artystycznym Wydziału Sztuk Pięknych UMK. Uprawia twórczość w dziedzinie rzeźby, ceramiki, rysunku, tkaniny artystycznej i scenografii (Białostocki Teatr Lalek, Warszawska Opera Kameralna). Jest nauczycielem rzeźby i technik rzeźbiarskich w Liceum Plastycznym im. Artura Grottgera w Supraślu.

„Od kiedy człowiek zaczął wypowiadać się artystycznie poprzez odniesienia do widzialnego świata, tworzył dzieła bliższe lub dalsze wizualnie względem obiektów i zjawisk, jakie naśladował. Operując narzędziem tworzył z materii, starając się bardziej lub mniej świadomie tchnąć w dzieło ducha. Ja również pozostaję w dialogu z naturą, analizuję ją i przetwarzam. Raz jest to materia naturalna, w którą ingeruję i przekształcam w odmienną formę, innym znów razem naśladuję formy natury, odtwarzając je w zupełnie nowym, wręcz technicznym w swej strukturze tworzywie. Podejmuję tematy stare i opowiedziane przez artystów nieskończenie wiele razy, lecz nieustannie inspirujące, zasilające wyobraźnię. Polski rzeźbiarz XIX wieku, August Zamoyski, powiedział, że „człowiek nie TWORZY, ale tylko ODKRYWA”. Powodem moich poszukiwań i odkryć twórczych jest materia i duch jako antynomie współistniejące ze sobą. W materii poszukuję ducha i poprzez materię staram się go wyrazić. Człowiek ze swoją cielesnością i duchem stał się pretekstem powstania mojej pracy dyplomowej. Ciało – zawsze konkretna tkanka materii i duch – energia, nieuchwytna, bezcielesna idea tejże materii, stanowią punkt styczny w koncepcji mojej rzeźby. Materia ze swoją fakturą, strukturą powierzchni, reliefem, to zagadnienia formy, które zawsze intrygowały mnie twórczo”.

tekst: Weronika Adamowska