W czepku
Mieszkańców Puszczy Zielonej twarde życie zmuszało do samowystarczalności, czego owocem intrygująca odmienność: -"..nie szukali krawców w odległych miastach"- pisał doc. dr Adam Chętnik (Atlas polskich strojów ludowych 1961, P.T.L) - "tylko igły nabywano od wędrownych kramarzy na wymianę, za bursztyn i wosk". Ubrania męskie, zwłaszcza wyjściowe potrafili Kurpie uszyć sami - przecież cięcie grubego sukna wymagało siły - ale już koszule, także dla siebie i dziecka "sporządzały kobiety, samodzielnie" jako krawcowe i tkaczki, hafciarki i koronczarki. Często utalentowane i z wyczuciem piękna, potrafiły wyczarować nie tylko praktyczne ale też urocze małe części stroju, np. czepki dziecięce -"szyte z białego płócienka, batystu lub tiulu". Chętnik zbadał różnice między czapeczkami: z okolic Kadzidła, gdzie znaną krawcową była Anna Majewska oraz Myszyńca, gdzie mieszkała sławna twórczyni m. in. hafciarka, Anna Kordecka. To właśnie pani Anna wykonała dla muzeum Chętnika rekonstrukcje dwu czapeczek wg wzoru z 1890 r. z dominującym kolorem pomarańczowym i czerwonym (na załączonej fot): dla dziewczynki i chłopca - jedno zdobione "płaskim kwiatkiem" z nici, drugie sterczącymi m.in. resztkami materiału po gorsetach. Ciekawostka: "kiść kolorowych skrawków" jak pisze Chętnik, nazywano żartobliwie "śmieciuchem" (bo mogły trafić do śmieci, ale u zaradnej gospodyni nic się nie marnowało.) Wyżej na zał. fotografii widzimy czepek dziecięcy z lekkiego materiału w kolorze niebieskim (w zb. Muzeum jest także wersja różowa)- to już rekonstrukcja z jedwabiu, wykonana także w r. 1950, ale przez Antoninę Suchecką z Kadzidła, wg wzoru z 1935 r. Takie nakrycia głowy, pisze Chętnik: "są i dziś szyte po wioskach puszczańskich, a dzieci chodzą w nich do 5-go roku życia". Obok tych odświętnych - fotografia codziennego wzoru: zwykła chusta płocienna jak u dorosłych, wiązana z tyłu główki- ze zbioru Chętnika, ale autorstwa Witolda Świąteckiego, nauczyciela szkoły powszechnej w Myszyńcu. Jak miniaturki- pamiątki lat minionych, przetrwały najdłużej u najmłodszych. Już trudno będzie sobie wyobrazić świat, opisywany przez doc. dr Adama Chętnika: -"Czepki noszone były dawniej powszechnie przez wszystkie mężatki od chwili oczepin... Tuż po I wojnie światowej zarzucone... Bogaty zbiór miało Muzeum Etnograficzne w Warszawie przed spaleniem. W Płocku zabrane przez Niemców w czasie II wojny światowej. W Łomży i Nowogrodzie rekonstrukcje."
