Dziura w murze jak dziurka do klucza na ławeczce
Czytelnicy portalu 4lomza.pl są rozmaici. Jedni doceniają mój kunszt dziennikarsko-pisarski, a inni krytykują, że nie umiem pisać zabawnie. Oczywiście, rację mają ci drudzy, bo znany jestem z braku poczucia humoru. Co gorsza, nikt mnie w szkołach nie nauczył pisania zabawnie, chyba dlatego, że sam nie umiał. Rada nie rada pedagogiczna, uczę się sam hiszpańskiego, abyście Państwo nie mogli docenić postępu w snuciu ponurych refleksji o posępnym świecie, niedostępnym szarej inteligencji.
Jadę sobie rowerem, jak szara eminencja w prowincjonalnym miasteczku, aż tu zaskakuje widok w stolicy północno-wschodniego Mazowsza. Widok najpierw leżał na trawniku, a po kilku dniach się podniósł. Czy kosz na śmieci pośrodku trawnika przy placu Kościuszki budzi większe zdziwienie czy rozbawienie, to ja za Państwa nie rozstrzygnę, bo to nie głosowanie w Budżecie Obywatelskim. W Budżecie na O można było wybrać zielony przystanek, a nawet siedem, po zaledwie 100 tysięcy złotych sztuka. Za zielony przystanek można by wsadzić jakieś 100 drzewek i przez 5 lat podlewać, aby później nie alarmowali Czytelnicy, jak to Miasto zaniedbało dopiero co wyrosłe roślinki. Taniej jest pomalować na zielono przystanki, choćby i ten jeden, ażeby był zielony, bo wtedy nie trzeba by zielska przez pół roku nawadniać i na drabinki wchodzić, w celu zebrania z dachu plonów biznesu.
Przezornie pstryknąłem zdjęcia niemych, acz wymownych bohaterów felietonu, żeby się pośmiać.
Architekt nie zaprosił na salę sądową
Uważny Czytelnik pewnie się zaciekawił, który przystanek MPK jest „ten jeden”...? Oczywiście, że ten na rogu Wojska Polskiego i Sikorskiego, gdzie na samotnym słupku od miesięcy czeka naprawy zdezelowania tabliczka z rozkładem jazdy. Nie jest to jeszcze rozkład przedsiębiorstwa, ale wyraźna zapowiedź, zgodnie z przeczuciem wieszcza Andrzeja. Wolę nie pisać nazwiska, choćby z powodu, że może być podobne do nazwiska wiceprezydenta Łomży. A po cóż mi wygrany proces, jak zajmie dużo czasu, a środków do budżetu obywatela bez poczucia humoru nie da żadnych? Co innego, gdy trzeba zakazać wysiadania dzieciom z autobusów innych niż MPK. Młode mają nogi na łomżyńskie drogi - to przecież zdrowo pospacerować tuż przed dzwonkiem na lekcję o godz. 8.
Nic lepszego mi nie zostało, jak iść na otwarcie Kina Helios. Mieści się w olbrzymiej, czarnej skrzyni obok Centrum Komunikacyjno-Przesiadkowego czy na odwrót. Co za ponury, czarny kloc, pomyślałem, to pewnie dzieło białostoczanina. I co...?! Spotkałem tam projektanta zielonego Starego Rynku w doborowym towarzystwie, dlatego nie rzuciliśmy się sobie serdecznie w objęcia. Ale architekt Z. Zabagło zdążył oświadczyć, że wiele razy mogliśmy spotkać się w sądzie za moje publikacje w 4lomza.pl. Zdziwił mnie tym wyznaniem, serio. W sądach i placówkach podległych tak dobrze nie karmią jak Garage Grill & Bar na inauguracji świątyni na cześć boga starożytnego, co podróżował złotym rydwanem w 4 białe konie. Etyka dziennikarska każe mi napisać o niebiańskich przysmakach, aby w niedzielę bardziej smakował rosół z kury i schabowy: francuskie babeczki z kiełbasą truflową, tatar ze świecy wołowej, rostbef marynowany z dodatkami na opiekanej bagietce, a to tylko part menu finger food.
Z Łomży galopem do Suwałk i Łodzi
Nie, to nie było po hiszpańsku, ale po angielsku, co wnioskuję po analizie jednego z 4 słów. Dłużej trwała rozmowa ze Znajomym, bo był prawie pewien, że Hanka Bielicka byłaby obrażona, gdyby wiedziała, iż będzie patronką jednej z 5 sal Heliosa. Odrzuciłem tę opinię. Byłem prawie pewien, że Pani Hania potrafiłaby wybrnąć z klasą z poważnej opresji. Bo wyobraźcie sobie: leżycie spokojnie na cmentarzu w Warszawie w grobie rodzinnym, a 150 kilometrów powyżej (rzecz jasna, na mapie) ktoś o Was jeszcze pamięta, i to 16 i pół roku od Waszego rozstania z boskim Heliosem. Naturalnie więc się stało, że 107. rocznica urodzin Damy w Kapeluszu 9. listopada 1915 na Ukrainie wywołała temat pomnika ławeczki Hani Bielickiej na Farnej. Poszło o to, kto jest pomysłodawcą monumentu. Ja akurat wiem, ale etyka dziennikarska pozwala mi milczeć, żeby nie wywołać międzynarodowego zamieszania. To nie dziura w pamięci, w odróżnieniu od dziury pod tablicą, upamiętniającą około 9-10 tysięcy Żydów z Łomży i okolic. Na granicy likwidowanego 1. listopada 1942 getta - piętrowy dom przy Senatorskiej. Każdy niby widzi tę dziurę, ale wygodniej jest udawać, że jest niewidoczna.
W Suwałkach mają Suwalski Ośrodek Kultury i nazwali salę imieniem Andrzeja Wajdy, bo reżyser stamtąd pochodzi. Czy laureat Oscara obrażony, nie jestem pewien, bo Wajda umiał kreować aluzję. Natomiast jestem pewien, bo znałem osobiście, że miłośnikiem aluzji był krytyk filmowy Zygmunt Kałużyński, któremu Kino Helios Sukcesja w Łodzi dedykowało na wieczność salę nr 7, jedną z 9.
Mirosław R. Derewońko
tel. red. 696 145 146
Postscriptum. „Dziura w murze jak dziurka do klucza na ławeczce” to część 6. inspirującego cyklu pt. „Obrazy bez obrazy" do zastanawiania nad rolą kluczyka pamięci Łomżynianek i Łomżyniaków.
77. rocznica likwidacji getta w Łomży
Betonowa wizytówka prezydenta Garlickiego
Remont Starego Rynku znowu odwleczony
Bóg, Honor i Ojczyzna na drodze do śmietnika
Biblioteczka plenerowa do udawania czytania
Na Starym Rynku rośnie Puszcza Łomżyńska
Ziemia niczyja z łańcuchami na niby
