Słońce, woda i wiatr na plenerze w Jedwabnem
– Jeszcze 15-20 lat temu, jak starostą był pan Kubrak, namawiał mnie, żeby zrobić w Jedwabnem plener – wspomina Teresa Matuszelańska, wówczas pracownik Regionalnego Ośrodka Kultury. – Pojechałam, obejrzałam – a wtedy było tam jeszcze liceum, był internat, więc dobre warunki do zakwaterowania – ale zakomunikowałam panu staroście, że absolutnie nie ma tam nic do malowania! Okazało się jednak, że urokliwych zakątków w Jedwabnem i w jego okolicach nie brakuje, dlatego rokrocznie od 10 lat odbywa się tam Ogólnopolski Plener Malarski. Efekty pracy 21 twórców latem ubiegłego roku zaprezentowano na zbiorowej wystawie w łomżyńskiej Galerii N.
Plenery malarskie są bardzo pożyteczną inicjatywą, umożliwiającą uczestnikom, zarówno tym początkującym, jak i zaawansowanym, nierzadko już profesjonalistom, poznawanie piękna przyrody oraz twórczy rozwój w nieskrępowanej atmosferze, dalekiej od sztywnych zajęć.
– Jeżeli decydujemy się na udział w plenerze malarskim, jeszcze o randze ogólnopolskiej, to wiadomo, że spotkamy na nim osoby zainteresowane tym samym co my – zauważa Izabela Cierpikowska. – Jesteśmy więc w swoim gronie, przyjemnie spędzamy czas, a do tego dużo się od siebie wzajemnie uczymy, bo jedne panie lubią akryl, jeszcze inne suchy pastel.
Na wystawie w Galerii N można oglądać prace 21 uczestników ubiegłorocznego pleneru „Słońce, woda, wiatr...” : Czesławy Szymańskiej, Katarzyny Kostrzeby, Kamila Krupy, Magdy Włodkowskiej, Katarzyny Perkowskiej, Teresy Matuszelańskiej, Pauliny Sobuty, Renaty Orchowskiej-Kowalczyk, Wandy Dąbrowskiej, Zofii Ptaszyńskiej, Izabeli Cierpikowskiej, Jolanty Żochowskiej, Jolanty Wądołowskiej, Janiny Rogowskiej, Beaty Przestrzelskiej, Marioli Woroszył, Ewy Białek, Bożeny Kozłowskiej, Agnieszki Szeligowskiej, Józefa Matuszelańskiego oraz Anny Kozłowskiej. To reprezentatywny wybór barwnych pejzaży i martwych natur oraz dowód na to, że uczestnicy nie zmarnowali tego tygodnia na przełomie lipca i sierpnia, chociaż pogoda nie zawsze była dla nich łaskawa. Twórcy tradycyjnie już korzystali z gościnności Urzędu Miejskiego oraz Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury w Jedwabnem i intensywnie pracowali, starając się czerpać z pleneru jak najwięcej.
– Bardzo cenię plenery w Jedwabnem, bo wcześniej rzadko miałam okazję odwiedzać tamtą okolicę – mówi Izabela Cierpikowska. – Wcześniej zastanawiałam się, co może być tam ciekawego, ale szybko okazało się, że przyroda jest tam przepiękna, a ludzie, szczególnie ci pracujący w GOK-u, niezwykle przyjaźni. Sztukę doceniają tam nawet zwykli mieszkańcy – przychodzą, oglądają z zaciekawieniem, a niektórzy nawet sami spróbowali rysować czy malować, co czasem kończyło się nawet wystawą w naszej Galerii N.
Jak zauważają uczestnicy bardzo pozytywnym aspektem jedwabieńskich plenerów jest udział w nich kilku pokoleń, od dzieci i młodzieży do seniorów. Przez 10 lat było ich blisko dwustu, około 20. każdego roku, w tym wiele osób biorących udział regularnie, określanych już mianem stałych bywalców. Czasem przeważają osoby starsze, bywa, że jest więcej młodzieży, ale bez względu na skład osobowy plenery w Jedwabnem stały się już stałym elementem edukacji artystycznej w regionie, przyczyniając się do jej znacznej popularyzacji.
– Robiliśmy plenery w innych miejscach, aż do czasu, kiedy powiedziałam pracującej tam Jasi Rogowskiej osobie kreatywnej, energicznej i sprawnemu organizatorowi: Jasia, trzeba u ciebie zrobić plener! – podsumowuje Teresa Matuszelańska. – Pomogłam jej przy tym pierwszym, a jak się to już zaczęło, to trwa do dzisiaj z bardzo dobrymi efektami – w tym roku też już mam zapewnienie dyrekcji, że kolejny będzie na pewno.
Wojciech Chamryk
