Bajki księdza Ferdynanda
„Bajki sięgają do najlepszych wzorców pięknej poezji Jakowicza, poetyckich bajek Krasickiego. Bohaterami są zwierzęta, ale morały można doskonale przenieść do ludzkiego życia. Może w nich znaleźć coś dla siebie i ten najmniejszy skrzat, ten troszeczkę większy i ktoś dojrzały!” Tak Witold Długozima, z Teatrzyku Żywego Słowa „Logos” mówi o najnowszej książce księdza prałata Ferdynanda Gryszko. Ksiądz, który do niedawna był proboszcze parafii p.w. Bożego Ciała w Łomży napisał „Bajki ks. Ferdynanda”, które właśnie ukazały się drukiem.
W wydanie drugiej książki 67-letniego kapłana ponownie zaangażowali się Witold Długozima i ks. kanonik Andrzej Godlewski, wspierani przez Szkołę Podstawową nr 10 w Łomży oraz łomżyński oddział Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Efektownie wydany i bogato ilustrowany tomik był promowany na spotkaniu poetyckim Teatrzyku Żywego Słowa „Logos”. Młodzi recytatorzy przedstawili wybrane bajki, nierzadko w aktorski sposób interpretując opisane w nich sytuacje i wcielając się w postacie zwierząt. Program sobotniego spotkania z poezją w Klubie Garnizonowym dopełniły liryczne piosenki w wykonaniu rodzinnego duetu Katarzyny i Krzysztofa Domalewskich.
– Ci recytatorzy piękniej mówią niż ja piszę! – stwierdził po wysłuchaniu wierszy wzruszony ks. Ferdynand Gryszko.
Inspirowane klasycznymi dziełami Ignacego Krasickiego czy Jeana de La Fontaine bajki łomżyńskiego poety to pełna humoru, wnikliwa, bardzo głęboka obserwacja otaczającego nas świata. Nie brakuje w ich treści nawiązań do najbardziej aktualnych wydarzeń, jednak zdecydowanie przeważa w nich wiara w człowieka. Wiersze ks. Gryszko wręcz promieniują ogromną życzliwością, miłością i optymizmem, utwierdzając czytelnika w przekonaniu, że jakkolwiek by się w życiu nie działo, trzeba być prawym i uczciwym. Ksiądz – poeta pracował nad tym zbiorem dość długo, a jego bezpośrednią inspiracją były wydarzenia sprzed wielu lat, kiedy będąc dzieckiem mieszkał w miejscowości Łupichy nieopodal Moniek.
– Był u nas we wsi zwyczaj, że w Wielkim Poście po nabożeństwach kobiety szły do domu – wspomina ks. Gryszko. – A mężczyźni i chłopcy zostawali i opowiadali sobie różne, niestworzone historie: bajki, albo to, co przeczytali. Lubiłem z nimi zostawać, bo opowiadali ciekawe rzeczy. Niektóre z nich były przesadzone lub zmyślone, były też prawdziwe. Zwierzęta też znam doskonale, bo wychowałem się na wsi, pasałem gąski. I to wszystko zostało w tych bajkach, w tej książeczce.
– Jest to poezja tak wspaniała, że kiedyś spróbujemy się jeszcze odważyć, by zrobić to w nieco innym układzie poetyckim, bardziej ubarwić muzyką, nadać więcej teatralnego gestu – zapowiada Witold Długozima.
Wojciech Chamryk
