Ciała w mogile nie było...
Podczas ekshumacji rzekomego grobu kapitana Władysława Raginisa koło Strękowej Góry nie znaleziono szkieletów ludzkich. Niewielkie szczątki - fragmenty kości pokrywy czaszki, jeden krąg kręgosłupa i fragmenty kości śródstopia - znaleziono za to około 1,5m od tej mogiły, podczas przeprowadzonej we wtorkowy wieczór drugiej ekshumacji. Wydobyte fragmenty kości trafiły już do Zakładu Medycyny Sądowej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, gdzie specjaliści ustalą, czy można z nich pobrać materiał DNA do badań porównawczych a jeśli tak, przeprowadzą takie badania. Mają one dać jednoznaczną odpowiedź, czy są to szczątki kap. Raginisa, dowódcy walk pod Wizną we wrześniu 1939 roku.
Inicjatorem ekshumacji jest stowarzyszenie Wizna 1939, które propaguje historię obrońców Wizny. Jego prezes Dariusz Szymanowski mówił PAP, że na szczątki trafiono nie w miejscu mogiły, w którym początkowo kopano, ale obok.
Po bezskutecznych poszukiwaniach w tej lokalizacji, analizując ponownie zdjęcie mogiły zrobione w 1957 roku, „intuicyjnie” przyjęto, że w rzeczywistości mogiła jest usytuowana ok. 1,5 metra. Tam na głębokości ok. 1,8 metra natrafiono najpierw na hełm polskiego żołnierza, potem odkryto też trzy guziki, a także szczątki ludzkie.
- Dla nas jednak nie ma wątpliwości, że to ta mogiła. Jest dowód, hełm, guziki. We wrześniu odbędzie się uroczysty pogrzeb kapitana Raginisa - zapowiedział PAP Szymanowski.
Dlaczego nie ma całego ciała kpt. Raginisa?
Kpt. Raginis nie doczekał się po śmierci godnego pochówku. Niemcy nie pozwalali ludziom go pochować, a jego ciało przez dwa dni miało leżeć w schronie. Było zbezczeszczone i spalone. Ludzie je pochowali, ale po wkroczeniu na te tereny Armii Czerwonej Rosjanie nakazali wykopać i przenieść ciała poległych w inne miejsce, przy szosie do Białegostoku.
Prezes stowarzyszenia Wizna 1939 przypomniał PAP, że w sierpniu 1944 roku w miejscu walk z września 1939 roku trwała ofensywa radziecka, zginęło wielu żołnierzy. W latach 50. szczątki poległych zabrano do ZSRR, a wraz z nimi - jak wnioskuje - także szczątki poległych polskich żołnierzy z września 1939 roku.
Polskie Termopile
W dniach 7-10 września 1939 roku pod Wizną Wojsko Polskie, ok. 720 żołnierzy pod dowództwem kapitana Raginisa, stawiło opór ponad 42 tysiącom uzbrojonych w broń pancerną żołnierzy niemieckich, walczącym o przeprawy w okolicach rzek Narew i Biebrza. Bitwa, z powodu dysproporcji sił, została nazwana „polskimi Termopilami”. Nie chcąc się poddać, Władysław Raginis popełnił samobójstwo, wysadzając się granatem.
