=======

15  lipca

 

XV Niedziela Zwykła

 

=======

 

16  lipca

 

Wspomnienie obowiązkowe N.M.P. z Góry Karmel.

 

W naszym kościele odpust. Msze św. o godz. 6.30 i 17.00. Podczas nich odbędzie się poswieceniei nałożenie szkaplerzy

 

=======

 

20  lipca

 

Wspomnienie obowiązkowe błogosławionego Czesława, prezbitera

 

=======

 

22  lipca

 

XVI Niedziela Zwykła

 

=======

 

23  lipca

 

Święto swiętej Brygidy, zakonnicy, Patronki Europy.

 

=======

 

24  lipca

 

Wspomnienie obowiązkowe świętej Kingi, dziewicy

 

=======

 

25  lipca

 

Święto swiętego Jakuba, Apostoła.

 

Dzień automobilistów, motocyklistów i kierowców pojazdów mechanicznych.

 

Po Mszyh swiętej rannej błogosławieństwo pojazdów

 

=======

 

24  lipca

 

Wspomnienie obowiązkowe świętych Joachima i Anny, rodziców N. M. P.

Dzień wdzięczności rodzicom, dziadkom i emerytom.

 

=======

 

22  lipca

 

XVII Niedziela Zwykła

=======

 

31  lipca

 

Wspomnienie obowiązkowe świętego Ignacego Loyoli, prezbitera

 

=======

 

1  sierpnia

 

Wspomnienie obowiązkowe świętego Alfonsa Marii Liguoriego, biskupa i doktora Kościoła.

 

I-wszy czwartek miesiaca

Od południa i przez cały nastepny dzień wierni mogą uzyskać odust " porcjunkuli", poprzez pobożne nawiedzenie kościoła, odmówienie w nim Ojcze nasz i Wierzę w Boga, bycie w stanie łaski uświęcającej, przystapienie do komunii św. , wykluczenie przywiązania do jakiegokolwiek grzechu oraz modlitwa w intencjach Ojca świętego.

 

 

=======

W Uroczystość Pana naszego Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, dnia 20 Listopada 2011 r. o godz. 17.15 po ciężkiej chorobie odeszła do domu Ojca nasza  Siostra Wojciecha Hanelova OSB, mniszka benedyktynka z Przemyśla, która przez rok także była w naszej wspólnocie. Pochowana będzie w Pradze .

Msza św. pogrzebowa została odprawiona w środę 30 listopada w klasztorze  św Małgorzaty Břevnov w Pradze 6 o godz. 16.00, a złożenie do grobu nastąpiło  w czwartek rano.

Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie!

 

=======

 

 

W załączniku:

 

- Przesłanie Biskupów Polskich z okazji Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Polska -Ukraina 2012

 

- Komunikat ze Spotkania Rady Biskupów Diecezjalnych - 2.05.2012 r.

 

- W TROSCE O CZŁOWIEKA I DOBRO WSPÓLNE

Dokument Konferencji Episkopatu Polski przygotowany przez Radę ds. Społecznych

 

- Komunikat z 357. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski

 

- Episkopat o społecznej odpowiedzialności

 

ZAPRASZAMY WSZYSTKICH WIERNYCH ŚWIECKICH DO UDZIAŁU W LITURGII GODZIN (BREWIARZU) - WIĘCEJ PATRZ:

http://www.kuria.lomza.pl/index.php?k=366

 

=======

 

=======

 

8  lipca

 

14 Niedziela Zwykła

 

=======

7  lipca

I- wsza Sobota m-ca . Po Mszy św. porannej odmówimy Litanię Loretańską  przed wystawionym Najświętszym Sakramentem  i otrzymamy błogosławieństwo.

Modlitewne czuwanie w naszym przyklasztornym kościele w intencji powołań kapłańskich, zakonnych, misyjnych i do naszego Opactwa patrz: http://4lomza.pl/index.php?wiad=17395

Rozpoczyna się Nowenna do Matki Bożej Szkaplerznej. ( patrz niżej)

 

=======

 

6  lipca

 

I-wszy Piątek miesiąca. Po Mszy św. porannej odmówimy Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa przed wystawionym Najświętszym Sakramentem i błogosławieństwo

 

=======

 

3 lipca

 

Święto św. Tomasza, apostoła

 

=======

 

1 lipca

 

XIII Niedziela Zwykła

 

Adoracja najświętszego Sakramentu w naszym kościele rozpocznie się po Mszy św. o godz. 8.00 i zakończy się Koronka do Bożego Miłosierdzia  przed Mszą św. wieczorną ok. godz. 16.30

 

W naszym Opactwie dzień skupienia dla oblatów benedyktyńskich, prowadzi O. Konrad Małys OSB. Rozppczęcie godz. 9.30

 

======

Służebnica Boża Magdalena Mortęska (patrz:

http://www.4lomza.pl/index.php?wiad=24319

 

==========

 

Przewodniczący Rady KEP ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego wystosował list do Prezesa TVP

 

Biskup włocławski Wiesław Mering, przewodniczący Rady KEP ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego, odniósł się do sprawy promocji satanizmu i obecności Adama Darskiego „Nergala” w telewizji publicznej. Wystosował w tej sprawie pismo do Prezesa TVP Juliusza Brauna. „TV publiczna powinna służyć budowaniu pokoju społecznego – decyzja dotycząca Nergala na pewno temu nie sprzyja!” - pisze bp Mering.

Zobacz także:

List przewodniczącego Rady KEP ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego do Prezesa TVP

(md © Biuro Prasowe KEP 2011)

==========

Abp Głódź w sprawie Adama „Nergala” Darskiego

"W imieniu milionów Katolików, a także pozostałych Chrześcijan i Ludzi Dobrej Woli nie godzących się na promocję wrogiej człowiekowi ideologii za pomocą mediów publicznych wyrażam głębokie oburzenie i zdecydowany protest przeciwko promowaniu osoby Adama „Nergala” Darskiego i jego światopoglądu w mediach publicznych w formie przyjętej obecnie przez Telewizję Polską" - napisał abp Sławoj Leszek Głódź, przewodniczący Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, w liście do prezesa TVP Juliusza Brauna.

Zobacz:

Dokument: List abp. Głódzia do Juliusza Brauna

 

Zob. także:

Odezwa Biskupa Włocławskiego przeciwko promocji satanizmu w TVP

(md © Biuro Prasowe KEP 2011)

 

==========

Zachęcamy do wejścia na stronę: http://www.ps-po.pl/?page_id=556, blog Ojca Leona OSB ( poważne sprawy, poważne odpowiedzi)

 

 

=========

11  lipca

 

UROCZYSTOŚĆ ŚW. OJCA NASZEGO BENEDYKTA, OPATA I PATRONA EUROPY

 

 

MONASTYCZNA LITURGIA GODZIN (WEZWANIE, HYMNY, CZYTANIA KRÓTKIE, RESPONSORIUM, MODLITWA)

I Nieszpory

 

 

HYMN

 

Zawsze niech będzie. Amen.

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Bracia: wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie, to miejcie na myśli. Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście, a Bóg pokoju będzie z wami.

 

 

 

RESPONSORIUM

K.   Umiłował Pan Benedykta * I obdarzył go sławą.
W.  Umiłował Pan Benedykta / I obdarzył go sławą.
K.   Uczynił go ojcem wielu pokoleń.
W.  I obdarzył go sławą.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Umiłował Pan Benedykta / I obdarzył go sławą.

 

Antyfona do Pieśni Maryi

Ant. Raduje się Kościół z chwały świętego Benedykta, * radują się ci, którzy na ziemi wielbią swojego Ojca, / żyjącego przed Bogiem wśród rzeszy wybranych.

 

 

 

MODLITWA

Boże, Ty ustanowiłeś świętego Benedykta, opata, znakomitym mistrzem dla tych, którzy poświęcają życie Twojej służbie, † spraw, abyśmy ponad wszystko stawiali miłość ku Tobie, * i z radosnym sercem biegli drogą Twoich przykazań. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

WEZWANIE

 

Ant. Uwielbiajmy Boga, / który do swojej chwały przyjął Ojca naszego Benedykta.

 

 

 

Godzina Czytań

 

HYMN

 

 

Rozbrzmiewa chwała. Amen.

 

 

 

 

JUTRZNIA

HYMN

Zlała nań obficie. Amen.

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

RESPONSORIUM

K.   Umiłował Pan Benedykta * I obdarzył go sławą.
W.  Umiłował Pan Benedykta / I obdarzył go sławą.
K.   Uczynił go ojcem wielu pokoleń.
W.  I obdarzył go sławą.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Umiłował Pan Benedykta / I obdarzył go sławą

 

 

 

Antyfona do Pieśni Zachariasza

Ant. Święty wyznawco Pański, Benedykcie, * Twój duch raduje się w Bogu, Twoim Zbawcy, / prowadź do nieba tych, którzy nic droższego nie mają od Chrystusa.

Modlitwa w ciągu dnia:
południowa

 

Ant. Kto wytrwa do końca, / ten będzie zbawiony.

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

W. Ku poznaniu dobra, jakim Bóg nas obdarzył.

 

 

II Nieszpory

 

HYMN

 

Zawsze niech będzie. Amen.

 

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Bracia: dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie.

 

 

 

RESPONSORIUM

 

 

K.   Święty Ojcze Benedykcie, * Wstawiaj się za nami.
W.  Święty Ojcze Benedykcie, / Wstawiaj się za nami.
K.   Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
W.  Wstawiaj się za nami.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Święty Ojcze Benedykcie, / Wstawiaj się za nami.

 

 

Antyfona do Pieśni Maryi

 

Ant. O święty Benedykcie, * mistrzu i wzorze życia dla Boga, / ty, który z Chrystusem przebywasz w chwale, / wyproś u Pana zbawienie dla świata / i daj nam iść za tobą promienną drogą wiodącą do nieba.

 

 

=========

7  lipca

 

Nowenna do Matki Bożej Szkaplerznej

 

 

Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej

(na rozpoczęcie nowenny)

 

O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędow­niczko Szkaplerza świętego, Matko Boga! Oto ja, Two­je dziecko, wznoszę do Ciebie błagalnie ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza świętego, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja.

Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać? Wiem, o dobra Matko, serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich po­trzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania. Od wie­ków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko strapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz moje cierpienia, ulecz, uspokój mą duszę, o Matko pełna litości! Ja zaś wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na Twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.

 

 

Dzień pierwszy — 7 lipca

„Miłujcie Maryję! Z tej miłości nie przestawajcie czer­pać siły dla waszych serc. Niech Ona okazuje się dla was i przez was Matką wszystkich, którzy tak bardzo spragnieni są tej macierzyńskiej opieki".

Jan Paweł II

Maryjo, Kwiecie Karmelu i Matko nasza! Ukazałaś się niegdyś prorokowi Eliaszowi w postaci jasnego obłoku, który wzniósłszy się nad morzem, użyźnił spra­gnioną ziemię obfitym deszczem. Pokornie Cię błaga­my, racz nam wyjednać obfite zdroje łask niebieskich, które ubogacą nasze dusze, aby wydawały stokrotny plon świętych cnót i dobrych uczynków i abyśmy słu­żąc Bogu w wierze oraz miłości, już w tym życiu mo­gli się cieszyć błogą nadzieją oglądania Go w szczę­śliwej wieczności.

Składamy w Twoje Matczyne ręce nasze potrzeby i intencje tej nowenny, ufni, że nie odrzucisz naszej prośby, najlepsza i najczulsza Matko. Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

Dzień drugi — 8 lipca

„Nie bójmy się, że Maryja przesłoni nam Chrystusa, Ona jest po to, aby do Niego prowadzić".

Stefan kard. Wyszyński

Maryjo, Gwiazdo Karmelu i Matko nasza, która pałając szczególną miłością ku dzieciom odzianym Szkaplerzem świętym, nawiedzasz ich dusze, pocie­szasz je słowem i przykładem, uproś nam, o Królowo nasza, aby Syn Twój, a Pan nasz, Jezus Chrystus, swą Boską światłością rozproszył ciemności naszych umysłów; abyśmy poznali wartość Jego miłości ku nam zwróconej i serdecznie Go miłowali, abyśmy zrozu­mieli doniosłość naszych obowiązków i sumiennie je wypełniali, abyśmy wszystkie myśli, słowa i czyny kierowali ku większej chwale Bożej i zbudowaniu naszych bliźnich.

Pokornie powierzamy Ci wszystko, co nas dręczy, niepokoi i boli. Ufamy, że przyjmiesz to jak Matka i dasz naszym duszom i sercom niezmącony pokój! Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

 

Dzień trzeci — 9 lipca

„Matka nigdy nie odchodzi — ani od kołyski, ani z Kalwarii, ani od grobu swojego dziecka".

Stefan kard. Wyszyński

Maryjo, Mistrzyni Karmelu i Matko nasza, prze­pełniona dobrocią dla nas, która raczyłaś przyjąć ofia­ry złożone Ci przez synów Twego zakonu, błagamy Cię, o Pani nasza, przemień nasze dusze w świątynie Boga żywego, aby przyozdobione kwiatami cnót i do­brych uczynków mogły godnie przyjąć Boski Maje­stat; abyśmy wielbiąc i miłując Boga, mogli wiernie Mu służyć i nigdy naszych świątyń duszy nie skalać grzesznym przywiązaniem do stworzeń.

O Matko! Tyle w nas słabości, tyle nędz i mroków! Ty możesz umocnić nasze dusze i serca. Zawierzamy Ci całkowicie. Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

 

Dzień czwarty— 10 lipca

„Równowaga stojącej pod krzyżem Maryi pomaga całemu światu".

Stefan kard. Wyszyński

Maryjo, Chwało Karmelu i Matko nasza, która w do­wód szczególnej miłości do dzieci odzianych Twą świę­tą szatą, raczyłaś zaszczycić je mianem Twego najsłod­szego Imienia, prosimy Cię pokornie, obudź w naszych sercach pragnienie, abyśmy we wszystkich uciskach i dolegliwościach życia u Ciebie szukali wsparcia, ulgi i pociechy. Zachęcaj nas Twym życiem i przykładem do pełnienia dobrych uczynków i spraw, o Matko Miło­sierdzia, abyśmy naśladując Twoje święte cnoty, stali się godni zaszczytnej nazwy synów Twoich; abyśmy zapisani zostali w księdze żywota, pomiędzy Twymi dziećmi i braćmi Jezusa Chrystusa.

Usłysz nasze błagania. Ty na Kalwarii w wielkim bólu stałaś się dla nas Matką. Ty najlepiej rozumiesz nasze cierpienia. Osłaniaj nas przed pokusami złego i zaprowadź nas do Twego Syna, Jezusa Chrystusa. Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

Dzień piąty — 11 lipca

„Jak bardzo postać Maryi promieniuje światu właśnie dziś, gdy tylu mądrych i roztropnych ludzi żenuje się mówić o ubożuchnym Dziewczęciu, które Bóg wypa­trzył sobie w Nazarecie i uczynił Matką Syna Swego".

Stefan kard. Wyszyński

Maryjo, Twierdzo Karmelu, która pośród ataków nieprzyjacielskich osłaniałaś tarczą swej opieki zakon karmelitański i ocaliłaś go od upadku, prosimy Cię po­kornie, o Pani i Orędowniczko nasza, broń nas od nie­przyjaciół duszy i ciała: abyśmy służyli Bogu w poko­ju i bezpieczeństwie na większą Jego cześć i na chwa­łę Twoją.

Królowo Karmelu! Przychodzimy do Ciebie i skła­damy w Twoje Matczyne dłonie nasze przyszłe losy, losy Kościoła i naszej Ojczyzny. Ulżyj nam w dźwi­ganiu krzyża, który nosimy, i ukaż blask zwycięstwa prawdy, dobra, piękna i pokoju. Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

 

Dzień szósty — 12 lipca

„Bóg nie chce inaczej udzielać się światu, jak tylko z ramion Maryi".

Stefan kard. Wyszyński

Maryjo, Królowo Karmelu i Matko nasza, która swe­go wiernego sługę Szymona zaszczyciłaś świętym Szkaplerzem — znakiem zbawienia i synostwa Twe­go, przyobiecując niezliczone zdroje łask i błogosła­wieństw Bożych tym wszystkim, którzy będą poboż­nie tę szatę nosić i należycie wypełniać obowiązki swego powołania, a naśladując Twoje święte cnoty, będą się stawali wiernymi Twoimi sługami, spraw, abyśmy przez wierność podjętym zadaniom, korzystali w życiu i po śmierci z Twoich obietnic, a przez to zo­stali dopuszczeni do chwały wiecznej.

Spraw, Królowo Szkaplerza świętego, aby nosząc Twój Szkaplerz, dusze nasze upodabniały się coraz bardziej do Ciebie, a przez Ciebie do Chrystusa, i aby wzrastała w nas ufność, że Ty każdej naszej potrzebie zaradzisz i osłonisz przed burzami życia. Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

 

Dzień siódmy — 13 lipca

„Zawsze, gdy jest szczególnie ciężko, gdy ciemności ogarniają ziemie, a słońce już gaśnie i gwiazdy nie dają światłości, trzeba wszystko oddawać Maryi".

Stefan kard. Wyszyński

Maryjo, Strażniczko Karmelu i Matko! Tyś nas za­pewniła, że święta Twa suknia, jeżeli ją godnie nosimy, będzie nam puklerzem i tarczą przeciwko pociskom nieprzyjacielskim i że uchroni nas od wszelkiego zła. Prosimy Cię gorąco: niech nas zachowa Twoja potęż­na obrona nie tylko od niebezpieczeństw ciała, ale przede wszystkim od niebezpieczeństw duszy i wiecz­nego potępienia. Spraw za swoją przemożną przyczy­ną, abyśmy nie popełnili takiej winy, przez którą mo­glibyśmy być odrzuceni przez Boga.

Kornie upadając przed Tobą, ufamy, że nie będzie takiego bólu, którego byś nie ukoiła, nie będzie takiej zasadzki, której byś nie oddaliła, bo jesteś najbardziej kochającą Matką. Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

 

Dzień ósmy — 14 lipca

„Po Bogu w Trójcy Jedynym, nie mamy nikogo bliższego nad Matkę Słowa Wcielonego. Gdy wiec szukamy w naszych myślach modlitewnych, z kim mielibyśmy rozmawiać, komu mielibyśmy się zwie­rzyć, z kim naszą samotność dzielić, to chyba z Nią".

Stefan kard. Wyszyński

Maryjo, Ozdobo Karmelu i Matko nasza! Dając nam tę szlachetną odznakę Twojej miłości — Szkaplerz święty, nie tylko chciałaś widzieć w nas swoje sługi, ale zapragnęłaś jeszcze przybrać nas za swoje córki i za swoich synów i raczyłaś nas tak nazwać. Błagamy Cię, wyjednaj nam u Jezusa tę łaskę, abyśmy nigdy nie byli dla Ciebie powodem smutku, ale Twoją rado­ścią i Twoją chwałą!

Chcemy też być dobrymi Twymi braćmi, jak tego sobie życzyłaś. Dzięki pomocy takiej Matki, która wszystko rozumie — wyzwolimy się ze wszystkiego, co nas od Ciebie oddala, co nie podoba się Chrystuso­wi Panu. „Bądź z nami w każdy czas, wspieraj i ratuj nas". Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

 

Dzień dziewiąty— 15 lipca

„Matko Kościoła!... Daj nam odradzać się wciąż ca­łym pięknem świadectwa dawanego Krzyżowi i Zmart­wychwstaniu Twego Syna".

Jan Paweł II

Maryjo, Opiekunko Karmelu i Matko nasza! Wie­my, że nigdy nie opuszczasz wiernych swoich. Spraw, abyśmy zawsze byli wierni Tobie. Opiekuj się naszy­mi sercami, oczyść je z wszelkich brudów grzechowych, przystrój je w wonne kwiaty cnót. Niech Jezus Chrystus zamieszka w nas na zawsze, aby w godzinie śmierci naszej szatan odstąpił od nas, widząc Jezusa w naszych sercach. A kiedy dusze nasze rozłączą się z ciałami, daj nam pociechę oglądania Twego święte­go Oblicza i zaprowadź nas do przybytku wiecznego szczęścia.

Matko Szkaplerza świętego! Przyobiecałaś, że nie będzie potępiony ten, kto pobożnie nosił Twój Szkaplerz. Przypominaj nam nieustannie o tym, abyśmy w ostatniej godzinie ziemskiego życia ucałowali Twój znak zbawienia i stali się uczestnikami wiecznej chwa­ły. Amen.

Ojcze nasz...Zdrowaś Maryjo...Chwała Ojcu...

 

Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej

(na zakończenie nowenny)

Bogarodzico Dziewico! Królowo Szkaplerza świę­tego i Matko nasza! Nieustannie przywołujesz nas do Siebie.

Pani i Królowo nasza!

Jak niegdyś przez dar Szkaplerza świętego ocaliłaś swój umiłowany zakon karmelitański od rozbicia i upadku, a nam wszystkim dałaś znak szczególnej opieki, tak dzisiaj stań na drogach ludzkości odcho­dzącej od Boga jako znak pojednania i ratunku dla świata.

Bądź ocaleniem dla całej ziemi, Kościoła i naszego narodu. Odnów znaki i powtórz cuda! Otrzyj łzy cier­piącym, ochraniaj niewinność dzieci, broń wiary świę­tej w sercach młodzieży; rodzinom naszym uproś po­kój i miłość wzajemną, i ducha ofiary!

Naszej całej Ojczyźnie, którą tak bardzo umiłowałaś, błogosław od tronu Twej łaski. Niech będzie pociechą dla Twego Serca!

Wyjednaj nam dar wytrwania w wierze ojców na­szych, byśmy Cię mogli chwalić teraz i w wieczności. Amen.

 

 

=========

27  czerwca

NAJŚWIĘTSZA MARYJA PANNA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY

Obraz Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy został w XV wieku przeniesiony z Krety do Rzymu, gdzie zasłynął wielkimi łaskami. W wieku XIX kult rozszerzył się na cały Kościół.
. Najświętsza Maryja Panna, przez to, że stała się Matką Odkupiciela i współcierpiała z umierającym na krzyżu swoim Synem, w sposób szczególny współdziałała w dziele zbawienia świata. Dlatego stała się też naszą Matką w porządku łaski. Ponieważ macierzyństwo to trwa nieprzerwanie, nadal słusznie nazywa się Maryję Matką Nieustającej Pomocy. Pośród wielu obrazów Bogarodzicy szczególnie wyróżnia się Jej obraz określany mianem Nieustającej Pomocy. Pod koniec piętnastego wieku przywieziono go z wyspy Krety do Rzymu i za pontyfikatu Aleksandra VI umieszczono w kościele św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty przy ulicy Merulana. Przez trzy wieki doznawał tutaj od wiernych czci publicznej. Gdy przez zmienne koleje losów kościół św. Mateusza uległ zniszczeniu, sławny obraz pozostawał przez jakiś czas w ukryciu. Nie bez szczególnego zrządzenia Bożej Opatrzności obraz ten został odnaleziony i na polecenie papieża Piusa IX przywrócony do kultu publicznego dekretem z dnia 11 grudnia 1865 roku. Uroczyste wprowadzenie do kościoła Najświętszego Odkupiciela i św. Alfonsa Liguoriego odbyło się 26 kwietnia 1866 r., a 22 czerwca 1867 r. miała miejsce koronacja. Od tego czasu obraz zasłynął tak wielkimi i licznymi łaskami, że jego kult rozpowszechnił się szeroko po całym świecie.

Obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

Wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy został namalowany na desce o wymiarach 54 cm x 41,5 cm. Na przestrzeni wieków otrzymał dwa główne tytuły: Matka Boża Bolesna oraz Matka Boża Nieustającej Pomocy. Autorstwo obrazu przypisywane jest najgłośniejszemu malarzowi prawosławnemu wczesnego średniowiecza, mnichowi bazyliańskiemu - S. Lazzaro.

Historia Obrazu

W dziejach cudownego obrazu Matki Bożej wyróżniamy trzy okresy: czas przebywania obrazu na Krecie; okres rzymski, kiedy obraz znajdował się pod opieką oo. augustianów w kościele Św. Mateusza; wreszcie okres trzeci, kiedy obraz przejęli oo. redemptoryści i umieścili go w kościele Najświętszego Odkupiciela. A oto streszczenie dziejów obrazu rzymskiego MB Nieustającej Pomocy. 1) Kult Matki Bożej jako Wspomożycielki wiernych jest bardzo dawny. Sięga bowiem początków chrześcijaństwa. Od IV w. mamy wiele oznak kultu publicznego, oddawanego w chrześcijaństwie świętej Bożej Rodzicielce. W kulcie tym znaczną rolę odgrywa powszechne przekonanie o uprzywilejowanym miejscu Maryi i związana z tym wiara w Jej pośrednictwo. Dlatego wierni Kościoła w przeróżnych okazjach uciekają się do Maryi, pełni ufności, że zostaną wysłuchani. Od wieków średnich pojawiają się kościoły i sanktuaria pod tytułem: Matki Bożej Pomocy czy też Matki Bożej Wspomożycielki, Matki Bożej Łaskawej, Pocieszycielki, Uzdrowicielki itp. 2) Pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy sławiony był obraz na Krecie w Lassithi. Jego autorstwo przypisywali niektórzy historycy najgłośniejszemu malarzowi prawosławnemu wczesnego średniowiecza, mnichowi bazyliańskiemu - S. Lazzaro (868). Ostrożniejsi przesuwali jego pochodzenie na wiek X/XI. Obraz był celem licznych pielgrzymek. Obecny obraz w Lassithi pochodzi dopiero z roku 1725 i jest inny od obrazu rzymskiego. Co się stało z cudownym obrazem pierwotnym, starożytnym? Wieść o nim zupełnie zaginęła. Miejscowa tradycja głosi, że został wykradziony. Według badań najnowszych ten właśnie obraz z w. X/XI jest w Rzymie. Kreta - to wyspa na Morzu Śródziemnym, piąta co do wielkości po Sycylii, Sardynii, Cyprze i Korsyce. Jej długość wynosi 260 km (w kierunku równoleżnikowym), szerokość - 57 km a cała powierzchnia - 8 259 km kw. Wyspa jest „dobrze zasłużona” w powszechnej historii. Tu bowiem odkryto najstarsze po Egipcie i Babilonii ośrodki kultury, której ślady dotąd budzą podziw. Obecnie wyspę zamieszkuje ponad 500 000 prawosławnych Greków.
Od najbliższego brzegu Grecji jest oddalona Kreta ok. 100 km, od Turcji - ok. 200 km. Złoty okres dla wyspy rozpoczął się wtedy, gdy cesarz bizantyjski Nicefor Fokas w 961 roku wypędził Saracenów mahometańskich a osadził na wyspie kolonistów greckich. Wraz z nimi przybyli mnisi bazyliańscy, którzy założyli tu szereg klasztorów. Oni też otworzyli na Krecie szkoły malarskie. Ikony rozchodziły się po całym świecie, aż po Ruś Białą i Czerwoną. Wystarczy przypomnieć, że w wieku XIV-XV wykonywało obrazy Matki Bożej i Świętych 112 malarzy, których imiona zdołano stwierdzić. Do najgłośniejszych obrazów należał właśnie umieszczony w Lassithi, doznający czci powszechnej już w wieku X/XI pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wśród tych wszystkich malarzy wybija się imię Andrzeja Rizo (ok. 1421- ok. 1495)i jego syna, Mikołaja. Zostawili oni sporo reprodukcji znanych na Krecie obrazów(także z Lassithi) oraz koncepcji własnej. Ustalono, że z ręki Andrzeja Rizo wyszły między innymi następujące głośne, znane w świecie obrazy, do dzisiaj istniejące: w Tetimo na Krecie, w Bari w kościele Św. Mikołaja, we Fiesole, Farmie, na Patmos,w Ston w Dalmacji i w Princeton w USA. Niektórzy uczeni byli skłonni przyjąć, żeobraz rzymski pochodzi również z tej samej ręki. Jednak istotnie badania obrazuzdają się wskazywać, że jest on znacznie wcześniejszy. 3) Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Rzymie: Przez szereg lat aż do zburzenia kościoła Św. Mateusza przy cudownym obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy - a więc w latach 1499-1808, wisiały przy świętym wizerunku dwie tablice: jedna z napisem łacińskim, druga włoskim, opisujące dzieje obrazu. Jest w nich mowa, że zostały one wykradzione z Krety przez pewnego rzymskiego kupca i przywiezione do Rzymu dnia 27 marca 1499 roku. Po śmierci kupca obraz przeniesiono do kościoła augustianów św. Mateusza, który znajdował się przy ich klasztorze na via Merulana na wzgórzu eskwilińskim pomiędzy Bazyliką Matki Bożej Większej a Bazyliką Św. Jana na Lateranie. Tu ponad 300 lat doznawał czci od ludu rzymskiego. Musiał być ten obraz znany, skoro Giovanni Antonio Bruzio (1610-1690) w swoim monumentalnym dziele o zabytkach Rzymu poświęca mu 69stron.
4) Przyszły wszakże na „wieczne miasto” klęski, które odbiły się również niekorzystnie na cudownym obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W roku 1798do Rzymu wkraczają wojska francuskie. Na skutek oblężenia i walk ucierpiało wiele czcigodnych miejsc. Wśród nich został zniszczony kościół i klasztor augustianów. Wkroczenie wojsk Napoleona do Rzymu w roku 1808 dokonało reszty zniszczenia. Augustianie przenieśli się na inne miejsce, zabierając ze sobą obraz Matki Bożej. W roku 1852 przybyli na to miejsce duchowi synowie św. Alfonsa Liguori, redemptoryści. Zabrali się energicznie do odbudowy klasztoru i kościoła, któremu nadali nowy tytuł: Najświętszego Odkupiciela i Św. Alfonsa. Kiedy dowiedzieli się, że cudowny obraz jest w posiadaniu augustianów, przekonani, że powinien znaleźć się w miejscu pierwotnym, interweniowali u papieża Piusa IX, by wpłynął na augustianow by ci zwrócili obraz. Tak się też stało. Obraz uroczyście wniesiono do kościoła Najświętszego Odkupiciela i Św. Alfonsa w 1866 roku. Odtąd Matka Boska Nieustającej Pomocy stała się główną Patronką zakonu a kościół jej pierwszym sanktuarium. Obraz zajaśniał tak licznymi łaskami, że już w roku następnym papież Pius IX zezwolił na jego uroczystą koronację. Ponieważ w roku 1867 cały świat chrześcijański obchodził 1800-lecie śmierci męczeńskiej świętych Apostołów Piotra i Pawła, do Rzymu przybyło bardzo wielu hierarchów kościelnych. W koronacji 24 czerwca 1867 roku wzięło ich udział kilkuset. Była to prawdziwa manifestacja Rzymu. Redemptoryści, wykorzystując niezwykłe piękno obrazu, jego starożytność a przede wszystkim bardzo sugestywny tytuł, rozszerzyli kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy tak dalece, że stał się on powszechny w całym świecie chrześcijańskim. Nie ma dzisiaj kraju, gdzie by nie znano tego obrazu, gdzie by nie było wiecznej nowenny w każdą środę do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Matka Boża nie pozostała też dłużna. Dzisiaj cudownych miejsc Matki Bożej pod tym wezwaniem jest kilkaset, wśród nich kilkadziesiąt koronowanych. W ciągu pierwszych 50 lat rozdano ok. l 500 wiernych kopii obrazu, dzisiaj jest ich drugie tyle. Dnia 23 maja 1871 roku papież Pius IX zezwolił na erekcję bractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a dnia 31 marca 1867 tenże papież podniósł to bractwo do godności arcybractwa. Poczta Haiti w roku 1942/43 wydała osobne znaczki pocztowe ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Oprócz redemptorystów 7 zakonów żeńskich obrało sobie M.B. Nieustającej Pomocy za swoją główną Patronkę.
Obraz jest na 53 cm wysoki i 41,5 cm szeroki. Jest malowany na desce. Przedstawia typ hodegitrii, czyli Bożej Rodzicielki.

 

Symbolika obrazu

Obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy to ikona przedstawiająca cztery święte postacie: Dziewicę Maryję, Dzieciątko Jezus oraz świętych archaniołów Michała i Gabriela. Postacie te opisują litery, umieszczone w tle ikony:

MP-ΘΥ - Maryja - Matka Boga (po obu stronach górnej części obrazu)
IC-XC - Jezus Chrystus (po prawej stronie głowy Dzieciątka Jezus)
ΟΡМ - Archanioł Michał (nad aniołem, po lewej stronie oglądającego obraz)
OΡГ - Archanioł Gabriel (nad aniołem, po prawej stronie).

Maryja, a właściwie połowa Jej postaci, jest przedstawiona w czerwonej tunice, granatowym płaszczu od spodu zielonym i w niebieskim nakryciu głowy, przykrywającym włosy i czoło. Na welonie, w jego środkowej części, znajduje się złota gwiazda z ośmioma prostymi promieniami, a obok malarz umieścił krzyż promienisty na wzór gwiazdy. Jej głowę otacza, charakterystyczna dla szkoły kreteńskiej, kolista aureola. Oblicze Maryi jest lekko pochylone w stronę Dzieciątka Jezus trzymanego na lewej ręce. Prawą, dużą dłonią o nieco dłuższych palcach, charakterystycznych dla obrazów typu Hodigitria – znaczy „wskazująca drogę”, Maryja obejmuje ręce Jezusa. Jej spojrzenie charakteryzuje czuły smutek, ale nie patrzy na swojego Syna, lecz wydaje się przemawiać do patrzącego na obraz. Miodowego koloru oczy i mocno podkreślone brwi dodają obliczu piękna i wyniosłości.
Dzieciątko Jezus jako jedyne przedstawione jest w całości. Spoczywając na lewym ramieniu Matki, rączkami ujmuje mocno Jej prawą dłoń. Przyodziane jest w zieloną tunikę z czerwonym pasem i okryte czerwonym płaszczem. Opadający prawy sandał z nóżki pozwala dostrzec spód stopy, co może symbolizować prawdę, że będąc Bogiem jest także prawdziwym człowiekiem. Jezus ma kasztanowe włosy, a Jego rysy twarzy są bardzo dziecięce. Stopy i szyja Dzieciątka wyrażają jakby odruch nagłego lęku przed czymś, co ma niechybnie nadejść. Tym natomiast, co wydaje się przerażać małego Jezusa, jest wizja męki i cierpienia, wyrażona poprzez krzyż i gwoździe niesione przez Archanioła Gabriela. Po drugiej stronie obrazu Archanioł Michał ukazuje inne narzędzia męki krzyżowej: włócznię, trzcinę z gąbką i naczynie z octem.
Maryja, pomimo że jest największą postacią obrazu, nie stanowi jego centralnego punktu. W geometrycznym środku ikony znajdują się połączone ręce Matki i Dziecięcia, przedstawione w taki sposób, że Maryja wskazuje na swojego Syna, Zbawiciela. Mamy tutaj do czynienia z typem ikony zwanej „Hodigitria” – bo Maryja wskazuje na Chrystusa, Który sam siebie nazwał „Drogą, Prawdą i Życiem” (J 19,25).

Patronat

Matka Boża Nieustającej Pomocy jest patronką Jaworzna oraz diecezji toruńskiej.

 

MODLITWA

Módlmy się.



Panie Jezu Chryste, Ty dałeś nam swoją Rodzicielkę Maryję, której sławny obraz czcimy, jako Matkę gotową nieustannie pomagać; † spraw, abyśmy gorliwie wypraszając Jej macierzyńską pomoc, * nieustannie doznawali owoców Twojego odkupienia. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

W załączniku:

- NAJŚWIĘTSZA MARYJA PANNA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY


- Polscy czciciele NMP Nieustającej Pomocy

 

 

=======

16 czerwca

Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

 

Liturgiczne święta Matki Bożej idą zwykle równolegle ze świętami Pana Jezusa. Tak więc Kościół obchodzi: Boże Narodzenie (25 XII) i Narodzenie Najświętszej Maryi (8 IX), Ofiarowanie Chrystusa w świątyni (2 II) i Ofiarowanie Maryi w tejże świątyni (21 XI), Wielki Piątek i Matki Bożej Bolesnej (15 IX), Wniebowstąpienie Pana Jezusa i Wniebowzięcie Maryi (15 VIII), Serca Pana Jezusa i Serca Maryi (dzień później), Chrystusa Króla i Maryi Królowej (22 VIII).

O Sercu Maryi jako pierwszy pisze św. Łukasz (Łk 2, 19. 51). Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już w XII w. I tak o Sercu Maryi wspominają: św. Azelm (+ 1109), jego uczeń Eudmer (+ 1124), Hugo od św. Wiktora (+ 1140), św. Bernard (+ 1153), św. Herman Józef (+ 1233), św. Bonawentura (+ 1274), św. Albert Wielki (+ 1303), Tauler (+ 1361), bł. Jakub z Voragine (+ 1298), św. Mechtylda (+ 1299), św. Gertruda Wielka (+ 1303), św. Brygida Szwedzka (+ 1373) i inni.
Na wielką skalę kult Serca Maryi rozwinął św. Jan Eudes (1601-1680). Kult, który szerzył, nosił nazwę Najświętszego Serca Maryi lub Najsłodszego Serca Maryi. Jak wiemy, łączył go ze czcią Serca Pana Jezusa. Odtąd powszechne są obrazy Serca Jezusa i Serca Maryi. Najwięcej jednak do rozpowszechnienia czci Serca Maryi przyczynił się ks. Geretes, proboszcz kościoła M.B. Zwycięskiej w Paryżu. W roku 1836 założył on bractwo M.B. Zwycięskiej, mające za cel nawracanie grzeszników przez Serce Maryi. W roku 1892 bractwo liczyło 20 milionów członków.
W objawieniu "Cudownego Medalika Matki Bożej Niepokalanej", jakie otrzymała w roku 1830 św. Katarzyna Laboure, są umieszczone dwa Serca: Jezusa i Maryi. Św. Antoni Maria Klaret (+ 1870) Niepokalane Serce Maryi ustanowił Patronką swojego zgromadzenia. Co więcej, Serce Niepokalane Maryi umieścił w herbie tegoż zakonu.




W wieku XIX rozpowszechniło się nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi dla podkreślenia Jej przywileju niepokalanego poczęcia i wszystkich skutków, jakie ten przywilej na Maryję sprowadził. To nabożeństwo w ostatnich dziesiątkach lat stało się powszechne. Początek temu nabożeństwu dało ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi przez papieża Piusa IX w roku 1854, jak też objawienia Matki Bożej w Lourdes (1858). Najbardziej jednak przyczyniły się głośne objawienia Matki Bożej w Fatimie w roku 1917.


Dnia 13 maja 1917 roku w samo południe kiedy troje dzieci: Łucja (lat 10), jej brat cioteczny Franciszek (lat 9) i Hiacynta (siostra Franciszka lat 7) w odległości 3 km od Fatimy pasły swoje owce, ujrzały nagle silny błysk ognia jakby potężnej błyskawicy, który powtórzył się dwa razy. Zaniepokojone dzieci zaczęły zabierać się do domu ze swymi owcami. Ujrzały nagle na dębie postać Matki Bożej i usłyszały Jej głos: "Nie bójcie się, przychodzę z nieba. Czy jesteście gotowe na wszelkie cierpienia i pokuty, aby sprawiedliwości Bożej zadośćuczynić za grzechy, jakie Jego Majestat obrażają? Jesteście gotowe nieść pociechę memu Niepokalanemu Sercu?" W imieniu trojga odpowiedziała najstarsza Łucja: "Tak jest, bardzo tego chcemy", Matka Boża poleciła dzieciom, aby przychodziły na to samo miejsce co miesiąc 13 każdego miesiąca.
Dzieci wzięły sobie głęboko do serca polecenie z nieba i zadawały sobie w tym czasie najrozmaitsze pokuty i cierpienia na wynagrodzenie Panu Bogu za grzechy ludzkie. W czerwcu Łucja usłyszała od Maryi: "Moje Serce Niepokalane chciałoby Panu Bogu składać dusze odkupione, jako kwiaty przed Jego tronem". W lipcu Maryja powiedziała: "Musisz ofiarować się za grzechy. Kiedy to będziesz czynić, powtarzaj: «O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie i za nawrócenie grzeszników w łączności z Niepokalanym Sercem Maryi»". Matka Boża pokazała też dzieciom piekło, a w nim wiele dusz potępionych, aby wzbudzić w nich grozę i tym większe pragnienie ratowania grzeszników od ognia wiecznego. Zażądała także z tej okazji, aby w każdą pierwszą sobotę miesiąca była przyjmowana Komunia święta wynagradzająca. W końcu poleciła: "Gdy będziecie odmawiać różaniec, to na końcu dodajcie: - O Jezu, strzeż nas od grzechu i zachowaj nas od ognia piekielnego, wprowadź wszystkie dusze do nieba, a zwłaszcza te, które wyróżniały się szczególnym nabożeństwem do Niepokalanego Serca Maryi".
10 grudnia 1925 roku Matka Boża pojawiła się siostrze Łucji, pokazała jej swoje Serce, otoczone cierniami i tak powiedziała: "Spójrz, córko moja, na to Serce otoczone cierniami, którymi ludzie niewdzięczni Mnie ranią. (...) Ty, przynajmniej staraj się Mnie pocieszać i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinę śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia tym wszystkim, którzy w pierwsze soboty pięciu następujących po sobie miesięcy wyspowiadają się, przyjmą Komunię świętą, odmówią różaniec, towarzyszyć Mi będą przez 15 minut w rozważaniu tajemnic różańca świętego w intencji wynagrodzenia". Episkopat Polski wyprosił u Stolicy Apostolskiej przywilej odprawiania w każdą pierwszą sobotę miesiąca (za wyjątkiem sobót uprzywilejowanych liturgicznie) Mszy świętej o Niepokalanym Sercu Maryi. Warto z tego przywileju korzystać i nadać nabożeństwu odpowiednią oprawę. We wszystkie inne zwykłe soboty można odprawiać Mszę świętą wotywną o Najświętszej Maryi Pannie.

13 października 1942 roku w 15-lecie objawień fatimskich papież Pius XII drogą radiową ogłosił całemu światu, że poświęcił rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi. Polecił także, aby uczyniły to poszczególne kraje w swoim zakresie. Pierwsza uczyniła to Portugalia z udziałem prezydenta państwa. Polska była wówczas pod okupacją hitlerowską. Prymas Polski, kardynał August Hlond w obecności całego Episkopatu Polski i około miliona pielgrzymów uczynił to 8 września 1946 r. na Jasnej Górze przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Papież Pius XII wysłał z tej okazji osobny list gratulacyjny do Polski (23 grudnia 1946 r.). Jak widać, objawienia fatimskie zawężyły kult Serca Maryi do Jej Serca Niepokalanego. Nadto nadały mu charakter wybitnie ekspiacyjny, w czym bardzo upodobnił się do kultu Serca Pana Jezusa, propagowanego w objawieniach danych św. Małgorzacie Marii Alacoque.

Samo święto Serca Maryi zapoczątkował je św. Jan Eudes już w roku 1643. Wyznaczył je dla swoich rodzin zakonnych na dzień 8 lutego. On to ustanowił zakon pod wezwaniem Serc Jezusa i Maryi, odpowiednie pozdrowienie codzienne wśród współbraci tegoż zakonu i teksty liturgiczne: mszalne i brewiarzowe na dzień święta. Wiemy także, że św. Jan Eudes pierwszy napisał dziełko na temat kultu Serca Maryi. Ukończył je przed samą swoją śmiercią w roku 1680. Wydane zostało drukiem w roku 1681. Papież Pius VII (+ 1823) zatwierdził święto Najśw. Serca Maryi dla niektórych diecezji i zakonów jako święto lokalne. Papież Pius IX (+ 1878) zatwierdził teksty Mszy świętej dla tego święta i oficjum brewiarza. Na cały Kościół wprowadził święto Niepokalanego Serca Maryi papież Pius XII dnia 4 maja 1944 roku. Posoborowa reforma liturgiczna przesunęła je na sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego.

 

 

 

MODLITWA

 

Módlmy się.

Boże, Ty przygotowałeś w Sercu Najświętszej Maryi Panny godne mieszkanie dla Ducha Świętego, † spraw, abyśmy za wstawiennictwem Najświętszej Dziewicy * stali się świątynią Twojej chwały. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

 

 

W załączniku:

- Nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca

 

- Z pism św. Antoniego Marii Klareta, biskupa, (Pisma duchowe: Misjonarze Klaretyni, Warszawa 1991, s. 555, 556, 557) Serce Maryi, świątynią Ducha Świętego

 

 

======

15 czerwca

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

 

Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa

Czerwiec to miesiąc w sposób szczególny poświęcony czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Kult Serca Jezusowego wywodzi się z czasów średniowiecza; początkowo miał charakter prywatny, z czasem ogarnął szerokie rzesze społeczeństwa.

Mistyka średniowiecza łączyła kult Serca Jezusowego w bardzo żywym nabożeństwem do Najśw. Rany boku Jezusa. Do najpierwszych, którzy w Ranie boku, otwartej włócznią żołnierza, odnaleźli Serce Boże należy nieznany autor poetyckiego utworu Winny szczep mistyczny. Mówi w nim, że właśnie w tej Ranie odnalazł Serce Boże, że spocznie przy Nim, że się już z Nim nie rozstanie. Cały zakon św. Dominika Guzmana - dominikanie - bardzo wcześnie przyswoił sobie nabożeństwo do zranionego boku i Serca Pana Jezusa. W piątek po oktawie Bożego Ciała, a więc w dzień, który sobie Chrystus wybrał na święto Jego Serca, dominikanie odmawiali oficjum o Ranie boku Pana Jezusa.
Warto wymienić przynajmniej kilku świętych i błogosławionych, którzy wyróżniali się w średniowieczu szczególnym nabożeństwem do Serca Pana Jezusa; w tym Sercu znaleźli dla siebie źródło szczególnej radości i uświęcenia:
Św. Mechtylda (1241-1298) za zachętą samego Pana Jezusa wchodziła do Jego Serca i w nim spoczywała. Jezus oddawał jej swoje Serce jako znak zawartego z nią przymierza. Pewnego dnia w czasie spotkania Pan tak mocno przycisnął jej serce do swojego Serca, że miała wrażenie, że odtąd te dwa serca stanowią jedno. Mechtylda każdego rana witała Boże Serce i każdego wieczora czule je żegnała.
Podobnym przywilejem cieszyła się młodsza siostra Mechtyldy, św. Gertruda (1250-1303). Jej zasadnicze dzieło, które wsławiło jej imię po całej Europie, to Poseł Bożej pobożności. Jest to prawdziwy poemat miłości Boga do duszy i duszy do Boga. Jego zaś źródłem jest Najświętsze Serce Syna Bożego. Można powiedzieć, że Gertruda obcowała z Sercem Jezusowym na co dzień.
Do św. Małgorzaty z Kortony (1252-1297) Pan Jezus odezwał się pewnego dnia: "Połóż twe ręce na ranach moich rąk!" Na to święta: "Nie, Panie!" W tej chwili otwarła się rana boku Chrystusa i święta ujrzała w niej Serce Zbawcy.

Od XVII wieku nabożeństwo do Serca Pana Jezusa staje się własnością ogółu wiernych i całego Kościoła. Przyczyniło się do tego dwoje świętych: św. Jan Eudes i św. Małgorzata Maria Alacoque. Pierwszy działał bardziej z własnej inicjatywy, natomiast św. Małgorzata - pod wpływem nakazów, jakie otrzymała od samego Chrystusa, który chciał się jej pośrednictwem posłużyć.
Św. Jan Eudes (1601-1680) w dekrecie o heroiczności cnót (1903) jest nazwany "twórcą liturgicznego kultu Serca Jezusa i Maryi". W breve beatyfikacyjnym czytamy wprost: "Płonąc sam szczególną miłością ku Najśw. Sercom Jezusa i Maryi, powziął pierwszy - a nie było to bez natchnienia Bożego - myśl publicznego kultu ku ich czci. Należy go przeto uważać za ojca tego, tak miłego nam nabożeństwa. (...) Był także tego kultu doktorem, albowiem ku czci obu Serc ułożył oficjum i Mszę świętą. Był wreszcie ich apostołem, bo całym sercem przykładał się do szerzenia tego zbawiennego nabożeństwa". Jan Eudes chciał, aby ono było własnością wszystkich. Nowością, którą wprowadził było również to, że nabożeństwo do Serca Pana Jezusa łączył ściśle z nabożeństwem do Serca Maryi. Nie umiał tych dwóch Serc rozłączyć. Wreszcie nabożeństwo do tych dwóch Serc wprowadził do liturgii Kościoła.
Jan Eudes postawił sobie za cel, za program swojej kapłańskiej misji szerzenie kultu i nabożeństwa do Serca Pana Jezusa i do Serca Maryi: niezmordowanym słowem, pismami i dziełami. Założył także ku czci tych dwóch Serc i pod ich imieniem osobną rodzinę zakonną (1641), aby kapłani tegoż zgromadzenia ex professo oddawali się szerzeniu nabożeństwa do tych dwóch Serc. Ku czci tych dwóch Serc przepisuje swoim synom duchownym osobne nabożeństwa i modlitwy, wśród nich piękne pozdrowienie: Ave Cor sanctissimum, ave Cor amantissimum Jesu et Mariae! W roku 1643 poleca w swoim zakonie obchodzić uroczyście święto Najświętszego Serca Maryi (8 lutego) oraz Serca Pana Jezusa (20 października). Układa oficjum na te święta. W roku 1648 wydaje książeczkę O nabożeństwie do Najśw. Serca Jezusa i Maryi. W roku 1670 otrzymuje aprobatę teologów tekstów Mszy świętej i oficjum o Najśw. Sercu Pana Jezusa.

A jednak główna zasługa w rozpowszechnianiu się nabożeństwa do Najśw. Serca Pana Jezusa przypada skromnej zakonnicy, wizytce, św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690). Żyła ona w tym samym wieku i czasie, co św. Jan Eudes, ale w zupełnym ukryciu w klasztorze w Paray-le-Monial. 27 grudnia 1673 roku Małgorzata dopuszczona została do tego, by spoczęła na Sercu Jezusowym. Pan Jezus pokazując jej swoje Serce pełne ognia, rzekł do niej: "Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami". Następnie Jezus wziął serce Małgorzaty i umieścił je symbolicznie w swoim Sercu. Potem już przemienione i jaśniejące oddał Małgorzacie. Usłyszała pocieszające słowa: "Dotąd nosiłaś tylko imię mojej sługi. Dzisiaj daję ci inne imię - umiłowanej uczennicy mojego Serca".
Drugie objawienie miało miejsce na początku roku 1674. Pan Jezus ponownie objawił Małgorzacie swoje Serce i wymienił dobrodziejstwa i łaski, jakie przyrzeka czcicielom swojego Serca. "To nabożeństwo - pisze św. Małgorzata - jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach". Wśród różnych form czci Pan Jezus zażądał czci także wizerunków swojego Serca.
W tym samym roku 1674 miało miejsce trzecie z wielkich objawień. W czasie wystawienia Najśw. Sakramentu pojawił się Świętej Pan Jezus "jaśniejący chwałą, ze stygmatami pięciu ran, jaśniejącymi jak słońce". Pan Jezus ponownie odsłonił swoją pierś i pokazał Serce swoje w pełni blasku. Zażądał, aby w zamian za niewdzięczność, jaka spotyka Jego Serce i Jego miłość, okazaną rodzajowi ludzkiemu, dusze pobożne wynagradzały temuż Sercu zranionemu grzechami i niewdzięcznością ludzką. Zażądał od świętej, aby w duchu tegoż zgromadzenia odbywała się w każdą noc przed pierwszym piątkiem miesiąca adoracja godzinna ("godzina święta") oraz aby Komunia święta w pierwsze piątki miesiąca była również ofiarowana w celu wynagrodzenia Boskiemu Sercu za grzechy i oziębłość ludzką.
Wreszcie w piątek po oktawie Bożego Ciała, 10 czerwca 1675 roku nastąpiło ostatnie wielkie objawienie. Kiedy Małgorzata klęczała przed tabernakulum w czasie nawiedzenia Najśw. Sakramentu, ukazał się jej Chrystus, odsłonił swoje Serce i powiedział: "Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia".
Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque dwanaście obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:

1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.

Stolica Apostolska dopiero po ścisłych i dokładnych badaniach zezwoliła na obchodzenie święta, jak i na cześć wizerunków Jezusowego Serca w formach dzisiaj powszechnie przyjętych. Po raz drugi Kościół pośrednio zatwierdził objawienia, dane św. Małgorzacie Marii Alacoque, kiedy po surowym procesie wyniósł ją do chwały ołtarzy. Jej beatyfikacja odbyła się w roku 1864, a kanonizacja w roku 1920. Pierwszym z papieży, który zatwierdził nabożeństwo do Serca Pana Jezusa a także święto dla niektórych diecezji i zakonów był Klemens XIII. Uczynił to w roku 1765 - a więc prawie w sto lat po wspomnianych objawieniach. Decydującym jednak w tej sprawie stał się memoriał biskupów polskich wysłany do tegoż papieża w 1765 roku. Memoriał podaje najpierw historyczny przegląd kultu, z kolei uzasadnia bardzo głęboko godziwość i pożytki płynące z tego nabożeństwa. Papież Pius IX w roku 1856 rozszerzył święto Serca Pana Jezusa na cały Kościół. Leon XIII 31 grudnia 1899 roku oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki.

Kościół widzi w nabożeństwie do Serca Jezusowego znak miłości Boga ku ludziom. Chce także rozbudzić w sercach ludzkich wzajemną miłość ku Bogu poprzez to nabożeństwo. Nadto sam Chrystus nadał temu nabożeństwu wybitnie kierunek ekspiacyjny: ma nas ono uwrażliwiać na grzech, mobilizować w imię miłości Chrystusa do walki z nim oraz do wynagradzania za tych, którzy najwięcej ranią Boże Serce. Bóg jest miłością. Z miłości Bożego Serca istnieje cały wszechświat i rodzaj ludzki. Kiedy zaś rodzaj ludzki sprzeniewierzył się Panu Bogu, swojemu Stwórcy, Bóg nadal go nie przestał miłować. Dowodem zaś tej niepojętej miłości było to, że dał swojego Syna. Uosobieniem tej największej Bożej miłości jest Serce Jezusowe. Ta właśnie miłość dla rodzaju ludzkiego kazała Jezusowi przyjść na ziemię, przyjąć dla zbawienia rodzaju ludzkiego okrutną mękę i śmierć. Z miłości tego Serca powstał Kościół, sakramenty święte, a wśród nich Sakrament Miłości - Eucharystia.
Nabożeństwo do Serca Jezusowego nakłada również zobowiązania. Człowiek nie powinien nadużywać dobroci Bożego Serca. Powinien mieć do tego Serca nieograniczone zaufanie. Dlatego może i powinien uciekać się do tegoż Serca we wszystkich swoich potrzebach. Nie powinien jednak ranić tegoż Serca na nowo grzechami. Kiedy jednak słabość ludzka na nowo pchnie nas w bagno grzechu i w niewolę szatana, mamy prawo zawsze ufać w miłosierdzie Boże, które gotowe jest przyjść nam z pomocą i nas wybawić.
Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego skłania również do aktów pokutnych za grzechy innych. Kto miłuje Boże Serce, ten będzie starał się temuż Sercu wynagradzać za grzechy braci. Tak więc nabożeństwo to budzi także świadomość i odpowiedzialność społeczną. Nabożeństwo do Serca Jezusowego nagli do naśladowania cnót tego Serca - a przede wszystkim miłości we wszelkich jej przejawach.

Istnieją rozmaite formy czci Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Pierwszą z nich jest coroczna uroczystość, obchodzona w piątek po oktawie Bożego Ciała.
Miesiąc czerwiec jest miesiącem Serca Jezusowego; szczególnym orędownikiem tej formy kultu był papież Leona XIII (+ 1903) i jego następcy.
Często spotyka się także wizerunki Serca Jezusowego: w postaci medalików, obrazków, obrazów ściennych, figur. Liczne są także świątynie poświęcone Sercu Jezusa - w samej Polsce jest ich ok. 400.
Wiele narodów i państw poświęciło się Sercu Pana Jezusa, m.in. Ekwador, Kolumbia, Belgia, Hiszpania, Francja, Meksyk, Polska. Istnieją też zakony pod nazwą Serca Jezusowego - m.in. sercanki, siostry Sacre Coeur, siostry urszulanki Serca Jezusa Konającego.
Istnieją także konkretne pobożne praktyki ku czci Serca Jezusowego. Godzina święta wywodzi się od św. Małgorzaty Marii Alacoque. Pan Jezus wyraził życzenie, aby wierni w nocy z czwartku na pierwszy piątek miesiąca adorowali chociaż przez godzinę Najśw. Sakrament dla uczczenia konania Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym. Praktykę tę przyswoiło sobie bardzo wiele parafii, odprawiając specjalne adoracje w godzinach wieczornych. Pan Jezus dał także św. Marii Małgorzacie obietnicę, że kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków przystąpi do Komunii świętej i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego, temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili zgonu, że nie umrze bez Jego łaski. Kościół wprawdzie nie zaaprobował urzędowo tej obietnicy, pozwala jednak ufać, że zostanie ona wypełniona. Praktyka ta przyczyniła się do spopularyzowania zwyczaju częstej Komunii świętej. Pierwsze litanie do Najśw. Serca Jezusowego powstały w XVII wieku. Obecna pochodzi z wieku XIX. Jej początek miał miejsce w klasztorze sióstr francuskich wizytek. Zatwierdził ją do odmawiania publicznego papież Leon XIII 2 kwietnia 1889 roku. On też dołączył do Litanii akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najśw. Sercu Jezusowemu. Papież Pius XI dodał akt Wynagrodzenia Sercu Jezusowemu, który nakazał odmawiać co roku w uroczystość Serca Jezusowego.

 

 

 

 

MONASTYCZNA LITURGIA GODZIN (WEZWANIE, HYMNY, CZYTANIA KRÓTKIE, RESPONSORIUM, MODLITWA)

I Nieszpory

 

 

 

HYMN

 

 

Majestat będzie i chwała. Amen.

 

 

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby sam stawił przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy ni zmarszczki czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany.

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Chrystus nas umiłował * I obmył nas we krwi swojej.
W.  Chrystus nas umiłował / I obmył nas we krwi swojej.
K.   I uczynił nas królestwem i kapłanami naszego Boga.
W.  I obmył nas we krwi swojej.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Chrystus nas umiłował / I obmył nas we krwi swojej.

 

 

Antyfona do Pieśni Maryi

Ant. Ogień przyszedłem rzucić na ziemię * i jakże bardzo pragnę, by on już zapłonął!

MODLITWA

Wszechmogący Boże, oddajemy cześć Sercu umiłowanego Syna Twojego i wysławiamy wielkie dary Jego miłości, * spraw, abyśmy z tego źródła Bożej dobroci otrzymali obfite łaski. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

WEZWANIE

 

Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy Serce Jezusa, / zranione miłością do nas.

 

 

 

Godzina Czytań

 

HYMN

 

 

Z Ojcem i Duchem Najświętszym. Amen.

 

 

 

JUTRZNIA

HYMN

 

Niech w królestwie Twoim będzie. Amen.

 

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Takie będzie przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach - wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem.

 

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Weźcie moje jarzmo na siebie * I uczcie się ode Mnie.
W.  Weźcie moje jarzmo na siebie / I uczcie się ode Mnie.
K.   Bo jestem cichy i pokorny sercem.
W.  I uczcie się ode Mnie.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Weźcie moje jarzmo na siebie / I uczcie się ode Mnie.

 

 

 

Antyfona do Pieśni Zachariasza

Ant. Wypełniły się słowa Pisma: * Będą patrzeć na Tego, którego przebodli.

 

Modlitwa w ciągu dnia:
południowa

HYMN

 

 

Z Duchem płomiennym pociechy i prawdy. Amen.

 

 

 

 

Ant. Jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok Jego, / a natychmiast wypłynęła krew i woda.

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

 

 

W. Ze zdrojów zbawienia.

 

 

II Nieszpory

 

HYMN

Majestat będzie i chwała. Amen.

 

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni! Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwa Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas w Chrystusie Jezusie.

 

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Chrystus nas umiłował * I obmył nas we krwi swojej.
W.  Chrystus nas umiłował / I obmył nas we krwi swojej.
K.   I uczynił nas królestwem i kapłanami naszego Boga.
W.  I obmył nas we krwi swojej.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Chrystus nas umiłował / I obmył nas we krwi swojej.

 

 

 

Antyfona do Pieśni Maryi

 

Ant. Kiedy podeszli do Jezusa * i zobaczyli, że już umarł, / nie łamali Mu goleni, / ale jeden z żołnierzy włócznią otworzył bok Jego, / a natychmiast wypłynęła krew i woda.

 

 

 

W ZAŁĄCZNIKU:

 

- Jan Paweł II, BÓG OBJAWIA SWĄ MIŁOŚĆ W SERCU CHRYSTUSA - Orędzie Jana Pawła II na stulecie poświęcenia ludzkości Najświętszemu Sercu Pana Jezusa

 

- PIUS XI.- Encyklika MISERENTISSIMUS REDEMPTOR, O wspólnym zadośćuczynieniu Najświętszemu Sercu Jezusowemu

 

 

=======

7 czerwca

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej – Boże Ciało

 

 

Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu obchodzi Kościół właściwie w Wielki Czwartek. Jednak wówczas Chrystus rozpoczyna swoją mękę. Dlatego od XIII wieku Kościół obchodzi osobne święto Bożego Ciała, aby za ten dar niezwykły Chrystusowi w odpowiednio uroczysty sposób podziękować.
Inicjatorką ustanowienia tego święta była św. Julianna z Cornillon (1193-1258). Kiedy była przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, w roku 1245 została zaszczycona objawieniami, w których Chrystus żądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najświętszej Eucharystii. Pan Jezus wyznaczył sobie nawet dzień uroczystości Bożego Ciała - czwartek po niedzieli Świętej Trójcy. Biskup Liege, Robert, po naradzie ze swoją kapitułą i po pilnym zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa. W roku 1246 odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna.
Jednak w tym samym roku biskup Robert zmarł. Wyższe duchowieństwo miasta za namową teologów uznało krok zmarłego ordynariusza za przedwczesny, a wprowadzenie święta pod taką nazwą za wysoce niewłaściwe. Co więcej, omalże nie oskarżono św. Julianny o herezję. Karnie została przeniesiona z klasztoru w Mont Cornillon na prowincję (1247). Na interwencję archidiakona katedry w Liege, Jakuba, kardynał Hugo po ponownym zbadaniu sprawy zatwierdził jednak święto. W roku 1251 ponownie archidiakon Jakub poprowadził więc ulicami Liege procesję eucharystyczną. Pan Jezus hojnie wynagrodził za to gorliwego kapłana. Syn szewca z Troyes (Szampania) został wkrótce biskupem w Verdun, patriarchą Jerozolimy i ostatecznie papieżem (1261-1264). Panował jako Urban IV. On to w roku 1264 wprowadził do Rzymu uroczystość Bożego Ciała.

 

Impulsem bezpośrednim do ustanowienia święta miał być cud, jaki wydarzył się w Bolsena. Kiedy tam kapłan odprawiał Mszę świętą, po Przeistoczeniu kielich trącony ręką przechylił się tak nieszczęśliwie, że wylało się kilkanaście czy kilkadziesiąt kropel krwi Chrystusa na korporał. Przerażony kapłan ujrzał, że postacie wina zmieniły się w postacie krwi. Zawiadomiony o tym cudzie papież, który przebywał wówczas w pobliskim mieście Orvieto, zabrał ten święty korporał. Do dnia obecnego znajduje się on w bogatym relikwiarzu w katedrze Orvieto. Dotąd widać na nim plamy. W czasie procesji Bożego Ciała obnosi się zamiast monstrancji. Korzystając, że na dworze papieskim w Orvieto był wówczas św. Tomasz z Akwinu, papież Urban IV polecił mu opracowanie tekstów liturgicznych do Mszy świętej i do Liturgii Godzin kapłańskich. Wielki doktor Kościoła uczynił to po mistrzowsku. Tekstów tych używa się do dziś - zwłaszcza często śpiewany jest hymn Pange lingua (Sław, języku...) - i jego dwie ostatnie zwrotki (Przed tak wielkim Sakramentem).
Papież Klemens V odnowił święto (1314), które po śmierci Urbana zaczęło zanikać. Papież Jan XXII (+ 1334) zatwierdził je na cały Kościół. Od czasu papieża Urbana VI uroczystość Bożego Ciała należy do głównych świąt w roku liturgicznym Kościoła (1389). Pierwsza wzmianka o procesji w to święto pochodzi z Kolonii z roku 1277. Od wieku XIV spotykamy się z nią w Niemczech, Anglii, Francji, Hiszpanii i w Mediolanie. Od wieku XV przyjął się w Niemczech zwyczaj procesji do czterech ołtarzy. Msze święte przy wystawionym Najświętszym Sakramencie wprowadzono w wieku XV. Do roku 1955 obowiązywała także oktawa, w czasie której Chrystus Pan odbierał wyrazy przebłagania, hołdu, dziękczynienia i błagania. Na prośbę Episkopatu Polski w Polsce został zachowany zwyczaj obchodzenia oktawy, choć nie ma ona już charakteru liturgicznego.

 

Po raz pierwszy z procesją Bożego Ciała na terenie Polski spotykamy się już w XIV wieku w Płocku i we Wrocławiu. Od wieku XVI wprowadzono z Niemiec zwyczaj śpiewania czterech Ewangelii przy czterech ołtarzach. Istnieje on do dnia dzisiejszego. Od dawna wprowadzono zwyczaj, istniejący po dzień dzisiejszy, że lud przynosi do kościoła wianki ziół. Tam zostawia je przez całą oktawę. W oktawie kapłan je poświęca, po czym lud zabiera je do domu. Zawiesza je na ścianie, by chroniły od choroby lub poszczególne gałązki umieszcza na polach, by lepiej rosły plony i by Bóg zachował je od robactwa i nieurodzaju. W niektórych stronach drzewka i gałęzie, którymi był przystrojony kościół i ołtarze, po oktawie zabierano na pola i tam je zatykano. Ich część palono, aby dym odstraszał chmury, niosące grad i pioruny.

 

 

W Polsce w czwartek, 7 czerwca, obchodzimy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, a już w niedzielę rozpoczyna się Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Dublinie.

„W świecie, który troszczy się zasadniczo tylko o życie doczesne, Eucharystia zaprasza nas do otwarcia serc z nadzieją na przyszłość, jaką Bóg przyobiecał” – to jedno z przesłań dokumentu przygotowującego do jubileuszowego, 50. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego w stolicy Irlandii, Dublinie. Czytamy w nim również, że „wysiłek, aby żyć Ewangelią na co dzień, stanowi najlepsze przygotowanie do owocnego przeżywania Eucharystii i jej rozumienia”.

Pięćdziesiąty Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbędzie się w Dublinie w dniach 10-17 czerwca 2012 roku. Do Irlandii w imieniu Konferencji Episkopatu Polski pojedzie biskup łowicki Andrzej Dziuba.

Kongres Eucharystyczny jest świętem, podczas którego odbywają się seminaria, koncerty, warsztaty, wystawy, a przede wszystkim nabożeństwa eucharystyczne. Zorganizowane będzie m.in. sympozjum teologiczne w 50. rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II. 17 czerwca za pośrednictwem telewizji z uczestnikami Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego w Dublinie połączy się Ojciec Święty Benedykt XVI i przekaże im orędzie końcowe.

Hasło Kongresu brzmi: Eucharystia: „Komunia z Chrystusem oraz między nami”. Papieski Komitet Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych podkreśla, że „pojęcie komunii jest bardzo istotnym elementem ewangelizacji, czyli przekazu Dobrej Nowiny Jezusa Chrystusa”.

Kongresy eucharystyczne zostały zainicjowane w 1881 r. we Francji. Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne odbywają się co cztery lata na różnych kontynentach. Ich koordynacją zajmuje się Papieski Komitet Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych. W dokumencie przygotowanym na Kongres w Dublinie czytamy, że „wielu braci i sióstr w wierze, pochodzących z odległej Azji, Afryki, obu Ameryk, Oceanii oraz Europy, zgromadzi się na Kongresie Międzynarodowym, ubogacając swoją obecnością odkrywanie jedności i komunii przy całej tak wielkiej różnorodności wspólnoty Kościoła”.

Kongres Eucharystyczny w Dublinie zbiega się z uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwaną popularnie Bożym Ciałem. W wielu krajach uroczystość ta przeniesiona jest na niedzielę, w Polsce – podobnie jak w Watykanie – obchodzi się ją w czwartek po uroczystości Trójcy Świętej. Wiąże się ona z procesją z Najświętszym Sakramentem ulicami miast i wiosek do czterech ołtarzy, przy których czytane są Ewangelie.

Zobacz także:

„Msza Święta” o Kongresie Eucharystycznym
Ks. Kevin Doran: Dołączmy do uczniów idących do Emaus
Przed Kongresem Eucharystycznym w Irlandii
Teologiczne i pastoralne refleksje przygotowawcze do 50. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego

(md © Biuro Prasowe KEP 2012)

 

 

MONASTYCZNA LITURGIA GODZIN (WEZWANIE, HYMNY, CZYTANIA KRÓTKIE, RESPONSORIUM, MODLITWA)

I Nieszpory

 

 

 

HYMN

 

 

Niechaj wieczna chwała brzmi. Amen.

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.

RESPONSORIUM

 

K.   Pan ich nakarmił chlebem z nieba, * Alleluja, alleluja.
W.  Pan ich nakarmił chlebem z nieba, / Alleluja, alleluja.
K.   Chleb aniołów spożywał człowiek.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Pan ich nakarmił chlebem z nieba, / Alleluja, alleluja

Antyfona do Pieśni Maryi

Ant. O, jakim szczęściem darzy nas Duch Twój, Panie! * Ty, chcąc okazać dobroć swoją synom, / zesłałeś cudownie chleb z nieba / i chlebem tym sycisz zgłodniałych, / ale z niczym odprawiasz dumnych i bogatych.

MODLITWA

Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej Męki, † daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, * abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego Odkupienia. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.

WEZWANIE

 

Ant. Uwielbiajmy Chrystusa, Władcę wszystkich ludów: / On Duchem swym napełnia tych, co Go przyjmują.

 

 

Godzina Czytań

 

HYMN

 

W którym przebywasz na wieki. Amen.

 

 

 

 

JUTRZNIA

HYMN

Da nam w ojczyźnie obiecanej. Amen.

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie będzie imię moje między narodami, a na każdym miejscu dar będzie składany imieniu memu i ofiara czysta. Albowiem wielkie będzie imię moje między narodami - mówi Pan Zastępów.

 

 

RESPONSORIUM

K.   Panie, Ty chleba dobywasz z roli, * Alleluja, alleluja.
W.  Panie, Ty chleba dobywasz z roli, / Alleluja, alleluja.
K.   I winem rozweselasz serca ludzkie.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Panie, Ty chleba dobywasz z roli, / Alleluja, allelu

 

 

 

Antyfona do Pieśni Zachariasza

Ant. Ja jestem chlebem żywym, * który zstąpił z nieba. / Jeżeli kto ten chleb spożywa, będzie żył na wieki, / alleluja. Łk 1, 68-79

Modlitwa w ciągu dnia:
południowa

HYMN

 

 

Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.

 

 

 

Ant. Mądrość dom sobie zbudowała, * przyrządziła wino i stół zastawiła, / alleluja.

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

W. Przy łamaniu chleba.

 

II Nieszpory

 

HYMN

 

Niechaj wieczna chwała brzmi. Amen.

 

 

 

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę". Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: "Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę".

 

 

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Pan ich nakarmił chlebem z nieba, * Alleluja, alleluja.
W.  Pan ich nakarmił chlebem z nieba, / Alleluja, alleluja.
K.   Chleb aniołów spożywał człowiek.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Pan ich nakarmił chlebem z nieba, / Alleluja, alleluja.

 

 

Antyfona do Pieśni Maryi

 

Ant. O święta uczto, * na której przyjmujemy Chrystusa, / odnawiamy pamięć Jego męki, / duszę napełniamy łaską i otrzymujemy zadatek przyszłej chwały, / alleluja.

 

 

 

 

 

 

 

W załączniku:

- LIST EN 1246, VOTRE LOINTAIN OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II Do Biskupa Liege Alberta Houssiau z okazji 750-lecia Święta Bożego Ciała

- Tajemnica Eucharystii

-Wielbiąc  Najświętszy Sakrament

- Z dzieł świętego Tomasza z Akwinu (Opusculum 57, 1-4), O drogocenna i zbawcza Uczto!

 

======

 

3  czerwca

Uroczystość Trójcy Przenajświętszej

 

„Jeden w naturze,  Osobach troisty,

Ojcze i Synu z Duchem wiekuisty

We trzech Osobach nic nie podzielony ,

Bądź pochwalony”.

(Pieśń XVIII-wieczna)

 

 

Wiara w jednego Boga w trzech Osobach jest jednym z najbardziej specyficznych elementów chrześcijaństwa. Żadna inna religia tej tajemnicy nie podaje do wierzenia. Istnienie Trójcy Świętej jest dogmatem naszej wiary. Samym ludzkim rozumem nie doszlibyśmy do tej prawdy. Objawił nam to Jezus Chrystus. Jest wiele miejsc, na których Pan Jezus mówi o swoim Ojcu jako odrębnej Osobie-Bogu. Można przytoczyć kilkadziesiąt miejsc w Ewangeliach, gdzie jest mowa o Duchu Świętym jako równym Ojcu i Synowi i jako o odrębnej od nich Osobie. Gdy archanioł zwiastuje Maryi, że zostanie Matką, Ewangelista wyraźnie zaznacza, że to Bóg go posłał, aby Jej zwiastować, iż porodzi Syna Bożego - i że stanie się to za sprawą Ducha Świętego (Łk 1, 30-35).



Przy chrzcie Pana Jezusa objawia się cała Trójca Święta: Syn Boży stoi na brzegu, Bóg Ojciec daje Mu świadectwo głosem a Duch Święty jawi się nad Jezusem w postaci gołębicy (Łk 3, 22-23). Zanim Pan Jezus wstąpił do nieba, powiedział Apostołom te znamienne słowa: "Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego" (Mt 28, 19). Kiedy Chrystus zapowiada zesłanie Ducha Świętego na Apostołów, mówi: "Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam" (J 14, 16). "Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy" (J 14, 26). "Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie" (J 15, 26).


Już Apostołowie podjęli tajemnicę Trójcy Świętej: "Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi" (2 Kor 15, 13). "Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Jezusie Chrystusie i który nas namaścił, jest Bóg. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych" (2 Kor 1, 21). "Piotr, Apostoł Jezusa Chrystusa do wybranych. (...) Według tego, co przewidział Bóg Ojciec, aby w Duchu zostali uświęceni" (1 P 1, 1).
Tajemnica Trójcy Świętej przekracza możliwości naszego pojmowania. Dlatego nie dziwne, że właśnie na tę prawdę od samego początku istnienia Kościoła skierowane były najliczniejsze ataki heretyków, określane wspólnym mianem antytrinitaryzmu. Już pierwsze sobory powszechne Kościoła stanowczo potępiły te błędy i w swoich symbolach wiary dały jasny wykład nauki chrześcijańskiej. Podobnie także pierwsi pisarze Kościoła kładą tę tajemnicę jako fundament wiary. Św. Klemens Rzymski, papież (+ ok. 97) pisze w liście do Koryntian: "Czy nie jednego Boga (Ojca) mamy i jednego Chrystusa i jednego Ducha łaski, wylanego na nas?" Św. Ignacy Męczennik (+ ok. 117) pisze do Magnezjan: "Jak Chrystus jest uległy Ojcu według ciała, tak i Apostołowie Chrystusowi, Ojcu i Duchowi". W wyznaniu wiary z wieku III spotykamy słowa: "Wierzę w Boga Ojca wszechmogącego i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, naszego Pana, który narodził się z Maryi przez Ducha Świętego". W tym samym czasie św. Dionizjusz z Aleksandrii (+ 265) pisze wprost o istnieniu w jednym Bogu Trójcy. Wyznanie wiary, które nam przekazał pierwszy powszechny sobór w Nicei w roku 325, nie tylko odróżnia odrębność osób w Bogu, ale z całą mocą podkreśla również ich jedność w naturze. Jeszcze szerzej tę prawdę rozwinęły sobory: Konstantynopolitański I (381), Efeski (431) i Chalcedoński (451). Na temat tajemnicy Trójcy Przenajświętszej napisali całe traktaty: św. Atanazy (+ 373), św. Grzegorz z Nazjanzu (+ 390), św. Cyryl Aleksandryjski (+ 444) i św. Augustyn (+ 430). Wykazywali oni, (a także wielu innych po nich) nie tylko istnienie tej prawdy, ale usiłowali określić także jej naturę, oczywiście w granicach dostępnych dla rozumu.

Prawda o tajemnicy Trójcy Przenajświętszej jest dla nas o tyle istotna, że przedstawia Pana Boga, jakim jest sam w sobie. Pan Bóg jest jeden w swojej naturze, ale w trzech osobach. Osoby Boskie różnią się między sobą rzeczywiście tak, że jedna osoba nie jest osobą drugą. Nie różnią się jednak naturą ani też przymiotami, ani też działaniem, które jest wspólne. Mają wspólną naturę Bożą, wszystkie przymioty i działania Boże. Osoby różnią się między sobą jedynie pochodzeniem: Bóg Ojciec nie pochodzi od nikogo, Syn Boży pochodzi przez odwieczne i duchowe zrodzenie od Ojca, Duch Święty pochodzi przez wspólne tchnienie miłości Ojca i Syna. Pierwszą osobę wyróżnia ojcostwo, drugą osobę - synostwo, a trzecią - pochodzenie od Ojca i Syna. Tyle zdołała określić teologia katolicka na podstawie tekstów Pisma świętego i pism Ojców Kościoła.

Odrębny obchód ku czci Trójcy Świętej powstał w liturgii stosunkowo późno, bo dopiero w wieku XI. W roku 1334 papież Jan XXI rozszerzył ją na cały Kościół. Św. Rupert, opat z Ottobeuren (+ ok. 1180), zna to święto i tak tłumaczy, dlaczego zostało ono umieszczone w najbliższą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego: "Albowiem wkrótce po Zstąpieniu Ducha Świętego prawda Chrystusowa i chrzest przez Niego nakazany w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego były udzielane po całym świecie. Tak przeto uroczystość dzisiejsza jest najpiękniejszym zamknięciem cyklu zbawienia". W Polsce z tym dniem kończy się również czas Spowiedzi i Komunii świętej wielkanocnej.

Dla pogłębienia wśród wiernych nabożeństwa do Najświętszej Trójcy Kościół w swoich modlitwach liturgicznych dodaje: "Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu". Kościół we wszystkich swoich modlitwach wzywa Boga w trzech Osobach: każdą modlitwę liturgiczną kończy wezwaniem Trójcy Najświętszej. Modlitwę "Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu" miał już wprowadzić Sobór Nicejski I w roku 325. Synod w Narbon (589) nakazał kapłanom każdy psalm kończyć tą piękną modlitwą, co trwa po nasze czasy i znajduje swe odbicie także w Liturgii Godzin. W wieku XII został założony zakon trynitarzy dla uczczenia tej tajemnicy (w roku 1198). Jego fundatorami byli: św. Jan z Matha i św. Feliks Valois. Zatwierdził ten zakon papież Innocenty III. Szczególnym czcicielem Trójcy był św. Patryk (f ok. 461), apostoł Irlandii. Tajemnicę Trójcy Przenajświętszej miał on tłumaczyć obrazem trójlistnej koniczyny. Do dnia dzisiejszego w jego święto (17 III) Irlandczycy przypinają sobie do ubrania liść koniczyny.

 

Z symboliką Trójcy po raz pierwszy spotykamy się w sztuce chrześcijańskiej już w wieku IV. Na sarkofagu, który można oglądać w Muzeum Laterańskim, Trójca Najświętsza jest przedstawiona w postaci trzech osób ludzkich. W bazylice św. Pawła w Rzymie z V wieku spotykamy inny symbol: Boga Ojca jako osobę ludzką, Syna Bożego w postaci baranka i Ducha Świętego w postaci gołąbka. Symbolem późniejszym jest trójkąt, który często otaczano słońcem na wyrażenie natury Boskiej. Bardzo dawnym symbolem Trójcy Przenajświętszej jest trianguł, który diakon zapalał w Wielką Sobotę w obrzędzie poświęcenia światła. Są to umieszczone na jednym drążku trzy świece na trzech rozgałęzieniach. Również starożytnym symbolem jest litera Y, którą tworzą trzy równe ramiona. Symbolem bardziej skomplikowanym, ale bardziej wymownym są trzy koła w trójkącie, tak umieszczone, że wzajemnie się wypełniają. Od wieku XII bardzo rozpowszechnił się symbol: Boga Ojca w postaci starca, siedzącego na tronie, Syna Bożego, rozpiętego na krzyżu, który jest oparty o kolana Boga Ojca i Ducha Świętego w postaci gołębicy.

 

 

Powiedzieli o Trójcy Najświętszej

 

Tertulian (+ po 220): „Z wysokiej góry bije bogate źródło obfitej wody. Ta rozlewa się w szeroką rzekę. Wreszcie zmienia się w jezioro. W źródle mamy obraz Boga Ojca, w rzece - Syna Bożego a w jeziorze - Ducha Świętego, który pochodzi od Ojca i Syna, i ma tę samą naturę”.

Św. Izydor z Sewilli (+ 636): „Ametyst błyszczy troistym kolorem. Widzimy w nim kolor purpurowy, fioletowy i różowy. Purpura jest barwą mocy i oznacza Ojca Wszechmogącego, Stwórcę, Króla nieba i ziemi. Fiolet jest obrazem pokory i oznacza uniżenie się Syna, który stał się człowiekiem. Barwa różowa jest wreszcie godłem miłości i wskazuje na miłość Ducha Świętego”.

Linhardt: „Duch Święty tka wstęgę miłości między niebem a ziemią, jak ją tka w niebie między Ojcem i Synem”.

Monsabre: „Czyli te trzy Osoby Boże nie tworzą trzech bogów? Nie! Jak długość, szerokość i wysokość nie tworzą trzech ciał; jak źródło, strumień i rzeka nie tworzą trzech rzek; jak siła słońca, która grzeje, świeci i porusza, nie stanowi trzech słońc; jak korzeń, pień i gałęzie nie tworzą trzech drzew; jak kształt, barwa i zapach nie tworzą trzech kwiatów”.

Piotr Semenenko: „Najpierw Bóg jest miłością sam w sobie. Na umiłowaniu się polega istnienie Ducha Świętego. Bracia najmilsi, któż wypowie tę ucztę wiekuistą, którą Bóg święci w łonie swoim własnym? Te gody Jego miłości nieskończonej, w których Ojciec kocha Syna i oddaje Mu się. Ojciec i Syn kochają Ducha Świętego i oddaniem się obopólnym Duchowi Świętemu z Nim i w Nim się łączą. Duch Święty kocha Ojca i Syna ich własną miłością, a oddając się im z powrotem, łączy ich z sobą. Co za uczta, co za gody. (...), jaka tajemnica!”

 

 

 

Monastyczna Liturgia Godzin

WEZWANIE

 

Ant. Uwielbiajmy Boga prawdziwego, / Jedynego w Trójcy i Troistego w jedności.

Godzina Czytań

HYMN

 

Wielbili Ciebie. Amen.

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, ale ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich.

 

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Tobie chwała, Tobie uwielbienie, * O błogosławiona Trójco.
W.  Tobie chwała, Tobie uwielbienie, / O błogosławiona Trójco.
K.   Tobie dziękczynienie na wieki wieków.
W.  O błogosławiona Trójco.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Tobie chwała, Tobie uwielbienie, / O błogosławiona Trójco.

 

 

 

Antyfona do Pieśni Zachariasza

Ant. Niech będzie błogosławiony * Bóg Jedyny w świętej i niepodzielnej Trójcy, / który wszystko stworzył i wszystkim rządzi: / Jemu chwała po nieskończone wieki wieków.

Modlitwa w ciągu dnia:
południowa

HYMN

Wielbi Ciebie hołdem pokornej bojaźni. Amen.

Ant. Chwała Tobie, / Trójco Święta, jedyny Boże, / wszędzie i zawsze, teraz i na wieki.

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

 

W. Ojcze i Synu, i Duchu Święty.

 

Nieszpory

 

HYMN

 

Pieśnią miłości i podzięki. Amen.

 

 

 

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, * Uwielbiajmy Go na wieki.
W.  Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, / Uwielbiajmy Go na wieki.
K.   Bogu samemu cześć i chwała.
W.  Uwielbiajmy Go na wieki.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, / Uwielbiajmy Go na wieki.

 

 

 

Antyfona do Pieśni Maryi

 

Ant. Wielbimy Ciebie, * Boga Ojca niezrodzonego, / Jedynego Syna i Ducha Świętego Pocieszyciela: / świętą i nierozdzielną Trójcę: / Ciebie sercem i ustami wyznajemy, chwalimy i błogosławimy; / Tobie chwała na wieki.

 

 

MODLITWA

Boże Ojcze, Ty zesłałeś na świat Twojego Syna, Słowo Prawdy, i Ducha Uświęciciela, aby objawić ludziom tajemnicę Bożego życia: † spraw, abyśmy wyznając prawdziwą wiarę, uznawali wieczną chwałę Trójcy * i uwielbiali jedność Osób Bożych w potędze Ich działania. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

 

 

W załączniku:

- DEKLARACJA DOTYCZĄCA WIARY W MISTERIA WCIELENIA I TRÓJCY ŚWIĘTEJ WOBEC NIEKTÓRYCH WSPÓŁCZESNYCH BŁĘDÓW, Mysterium Filii Dei

- Jan Paweł II- Ur. Trójcy Przenajświętszej

- Kogo symbolizują trzej aniołowie?

- Wyznanie wiary św.Atanazego

- Z Pierwszego Listu świętego Atanazego, biskupa, do Serapiona (nr 28-30) , Światłość, chwała, łaska w Trójcy i z Trójcy

- Z traktatu świętego Hilarego O ŚW. TRÓJCY

 

=======

31 maja

Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny

 

Monastyczna Liturgia Godzin

Godzina Czytań

HYMN

1 Przyjdź, o niebieska Królowo,

I lud swój nawiedź, Maryjo,

Ty, coś do domu Elżbiety

Przyniosła radość bezmierną.

2 Przyjdź, wspomożenie ludzkości,

I obmyj z brudu sumienia,

Bądź z nami, kiedy zagraża

Należna kara za grzechy.

3 Przyjdź, gwiazdo morza promienna,

Napełnij blaskiem pokoju,

Ukaż nam drogę właściwą

I życiem obdarz niewinnym.

4 Przyjdź, upragniona, i odnów

Osłabłe siły człowiecze;

Moc Twoja święta niech sprawi,

By duch nie uległ wahaniom.

5 Przyjdź, o różdżko królewska,

Błądzących prowadź ku wierze,

Która przez łaskę jedności

Zapewnia niebo zbawionym.

6 Przyjdź, byśmy z Tobąchwalili

W błogosławionej wieczności

Syna, któregoś zrodziła,

I Ojca z Duchem Najświętszym. Amen.

Jutrznia

HYMN

 

Co jest w niebie i na ziemi. Amen.

 

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Pan wspomniał na dobroć i na wierność swoją, * Alleluja, alleluja.
W.  Pan wspomniał na dobroć i na wierność swoją, / Alleluja, alleluja.
K.   Dla domu Izraela.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Pan wspomniał na dobroć i na wierność swoją, / Alleluja, alleluja.

 

 

Antyfona do Pieśni Zachariasza

Ant. Oto Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, * wydała okrzyk i powiedziała: / A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Alleluja.

 

 

Nieszpory

 

HYMN

 

Wielbimy hymnem. Amen.

 

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, * Alleluja, alleluja.
W.  Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, / Alleluja, alleluja.
K.   Błogosławiona jesteś między niewiastami.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, / Alleluja, alleluja

 

 

 

Antyfona do Pieśni Maryi

 

Ant. Maryja pozostała u Elżbiety * około trzech miesięcy, / potem wróciła do swego domu, alleluja.

 

 

 

MODLITWA

 

Wszechmogący wieczny Boże, z Twojego natchnienia Najświętsza Maryja Panna, która nosiła w łonie Twojego Syna, nawiedziła Elżbietę, † spraw, abyśmy byli posłuszni natchnieniom Ducha Świętego * i zawsze mogli z Maryją Ciebie uwielbiać. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

=======

28 maja

 

 

Święto NMP Matki Kościoła

 

Święto Maryi, Matki Kościoła, obchodzone w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego, zostało wprowadzone do polskiego kalendarza liturgicznego 4 maja 1971 r. przez Episkopat Polski - za zgodą Pawła VI. Dzień ten został wybrany dlatego, że Zesłanie Ducha Świętego było początkiem działalności Kościoła. Jak podają Dzieje Apostolskie, w momencie Zesłania Ducha Świętego w Wieczerniku obecni byli wszyscy Apostołowie, którzy "trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego" (Dz 1, 14). Matka Najświętsza, Oblubienica Ducha Świętego, mocą którego w dniu Zwiastowania poczęła Jezusa Chrystusa, przeżyła w Wieczerniku wraz z Apostołami zstąpienie Ducha Miłości na Kościół. Od tej chwili Maryja, Wspomożycielka Wiernych i Matka Kościoła, towarzyszy Kościołowi w świecie.
Maryja jest Matką Kościoła. Tytuł ten dawali Matce Najświętszej teologowie już od początków dziejów Kościoła, a w ostatnim stuleciu papieże: Leon XIII, Jan XXIII i Paweł VI. Biskupi polscy złożyli Pawłowi VI Memoriał z gorącą prośbą o ogłoszenie Maryi Matką Kościoła i oddanie ponowne Jej macierzyńskiemu Sercu całej rodziny ludzkiej. Prymas Polski, kard. Stefan Wyszyński, w imieniu 70 biskupów polskich w dniu 16 września 1964 roku, podczas trzeciej sesji soborowej, wygłosił przemówienie, uzasadniając konieczność ogłoszenia Maryi Matką Kościoła. Powoływał się na doświadczenia naszego Narodu, dla którego Matka Chrystusowa, obecna w naszych dziejach, i zawsze przez nas wzywana, była ratunkiem, pomocą i zwycięstwem. Biskupi polscy zabiegali również bardzo o to, aby nauka o Matce Najświętszej została włączona do Konstytucji o Kościele, gdyż to podkreśla godność Maryi jako Matki Kościoła i Jej czynną obecność w misterium Chrystusa i Kościoła.
W 1968 r. Paweł VI potwierdził swoje orzeczenie o Matce Kościoła w Wyznaniu Wiary, w tzw. Credo Pawłowym. Episkopat Polski włączył wóczas do Litanii Loretańskiej nowe wezwanie: "Matko Kościoła, módl się za nami". Wniósł równocześnie prośbę do Stolicy Świętej, aby wezwanie to znalazło się w Litanii odmawianej w Kościele Powszechnym, i aby papież ustanowił Święto Matki Kościoła również dla całego Kościoła Powszechnego.

 

 

MODLITWA

 

Módlmy się.

Boże, miłosierny Ojcze, Twój Syn przybity do krzyża ustanowił swoją Rodzicielkę, Najświętszą Maryję Pannę, naszą Matką, † spraw, aby za wstawiennictwem miłującej Matki Twój Kościół wzrastał, radował się świętością swoich dzieci * i pociągał do siebie wszystkie narody. Przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

 

W załączniku:

- BISKUPI POLSCY OGŁASZAJĄ W POLSCE ŚWIĘTO MARYI MATKI KOŚCIOŁA
(4 V 1971)

- Maryja Matką Kościoła

 

=======

 

Papieskie Dzieła Misyjne: Kościół katolicki w Sudanie potrzebuje naszej modlitwy

 

 

=======

27  maja

 

UROCZYSTOŚĆ Zesłania Ducha Świętego

 

Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, wypełniając tym samym swoją obietnicę: "Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie" (J 15, 26). W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół, ożywiony Duchem Świętym, rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu wszystkim narodom. Zielone Świątki, bo tak brzmi popularna nazwa dzisiejszej uroczystości, to jedno z najstarszych świąt Kościoła, obchodzone już w czasach apostolskich. Dzień ten posiadał wtedy praktycznie tę samą rangę, co uroczystość Paschy. W pierwszych wiekach w wigilię tego święta udzielano chrztu katechumenom. W średniowieczu istniał zwyczaj rzucania z sufitu kościoła, w trakcie odprawiania Mszy świętej, róż i innych kwiatów symbolizujących dary Ducha Świętego. W bazylikach i katedrach w czasie uroczystości wypuszczano z klatek gołębie: symbol Ducha Świętego. Kościół przypomina, że Pięćdziesiątnica jest wypełnieniem i zakończeniem Świąt Paschalnych. Duch Święty - Nowe Życie w Chrystusie - był celem całej działalności Chrystusa. Zgodnie z obietnicą, po wywyższeniu Chrystusa na drzewie krzyża, gdy dostęp do Ojca został otwarty, a dziecięctwo Boże stało się rzeczywistością, posłany zostaje Duch Ojca i Syna, by prowadził dalej dzieło Jezusa. Dzisiaj za pobożne i publiczne odmówienie całego hymnu: "O Stworzycielu Duchu, przyjdź..." można dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami.

Według Dziejów Apostolskich Duch Święty zstąpił pięćdziesiąt dni po święcie Paschy o godzinie 9:00 ('trzeciej godzinie dnia' według hebrajskiego sposobu liczenia czasu), kiedy to Apostołowie przebywali na górze Oliwnej (góra Zion) w 'górnym pomieszczeniu'. Zaczęli oni mówić wszystkimi językami świata.

1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. (Dz 2,1-4)

Święto Zesłania Ducha Świętego kończy w Kościele okres Wielkanocny. Od tego czasu zaczyna się okres zwyczajny. Obrzędy rozpoczynają się już w wigilię dnia Zesłania, wieczorną Mszą Świętą podczas, której odbywają się czytania z ksiąg Starego i Nowego Testamentu dotyczące np. "Pomieszania języków podczas budowy wieży Babel". W Niedzielę, podczas Mszy Świętej, odbywają się czytania m.in z Ksiągi Dziejów Apostolskich, odśpiewywane są także Psalmy i odmawiana "Litania do Ducha Świętego"

 

„ Dziś jest Uroczystość Ducha Świętego, który będąc niewidzialny, ukazał się widzialnie, podobnie jak Syn, który z natury będąc całkowicie niewidzialny, raczył się jednak objawić poprzez swoje widzialne ciało. Dziś Duch Święty objawia nam coś o sobie samym, tak jak uprzednio dowiedzieliśmy się już coś o Ojcu i Synu, bowiem doskonałe pozna­nie Trójcy Świętej to życie wieczne" (Bernard z Cłairvaux).

 

Więcej, patrz: http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/duch.php3

 

 

 

Monastyczna Liturgia  Godzin

Nieszpory

 

 

HYMN

 

Niech wyznajemy z wszystkich sił. Amen.

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

Jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, który wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha.

 

 

RESPOSORIUM

K.   Duch Pocieszyciel, * Alleluja, alleluja.
W.  Duch Pocieszyciel, / Alleluja, alleluja.
K.   Wszystkiego was nauczy.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Duch Pocieszyciel, / Alleluja, alleluja.

 

 

Antyfona do Pieśni MARYI

 

Ant. Przybądź, Duchu Święty, * napełnij serca Twoich wiernych / i zapal w nich ogień Twojej miłości: / bo Ty jednoczysz we wspólnej wierze wszystkie narody, / alleluja.

 

 

MODLITWA

Boże, Ty przez misterium dnia dzisiejszego uświęcasz swój Kościół rozpowszechniony wśród wszystkich ludów i narodów, † ześlij dary Ducha Świętego na całą ziemię * i dokonaj w sercach wiernych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

 

 

 

Jutrznia

 

 

HYMN

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, przybiwszy do krzyża. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy są Mu posłuszni.

 

 

 

RESPOSORIUM

 

K.   Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, * Alleluja, alleluja.
W.  Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, / Alleluja, alleluja.
K.   I zaczęli mówić różnymi językami.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, / Alleluja, alleluja.

 

 

Antyfona do Pieśni Zachariasza

 

Ant. Przyjmijcie Ducha Świętego: * którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, / alleluja.

 

 

 

 

Modlitwaw ciągu dnia:
południowa

 

 

HYMN

 

CZYTANIE

 

 

 

W. Wszystkiego was nauczy, alleluja.

 

 

 

 

 

Nieszpory II

 

HYMN

 

Niech wyznajemy z wszystkich sił. Amen.

 

 

CZYTANIE KRÓTKIE

 

 

Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

 

 

 

 

RESPONSORIUM

 

K.   Duch Pocieszyciel, * Alleluja, alleluja.
W.  Duch Pocieszyciel, / Alleluja, alleluja.
K.   Wszystkiego was nauczy.
W.  Alleluja, alleluja.
K.   Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
W.  Duch Pocieszyciel, / Alleluja, alleluja.

 

Antyfona do Pieśni Maryi

Ant. Dzisiaj się wypełniły dni Pięćdziesiątnicy, alleluja: * dzisiaj Duch Święty uczniom się objawił w płomieniach ognia, alleluja; / dał im moc i rozesłał ich na całą ziemię, / aby świadczyli o zbawieniu: / kto im uwierzy i chrzest przyjmie, będzie zbawiony, / alleluja.

 

KONIEC OKRESU WIELKANOCNEGO

 

W załączniku:

- AKATYST KU CZCI DUCHA ŚWIETEGO

- Duch Święty- KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO

- Jan Paweł II.- Encyklika o Duchu Świętym

- Katecheza św. Cyryla Jerozolimskiego, biskupa, "O Duchu Świętym"

- LITANIA DO DUCHA ŚWIĘTEGO

- Z Komentarza świętego Cyryla Aleksandryjskiego, biskupa, do Ewangelii świętego Jana  (Księga 10) , Jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was

- Z Traktatu św. Bazylego   o Duchu Świętym

- Z objawień bł. Anny Katarzyny Emmerich- ZIELONE ŚWIATKI

 

 

=======

24 maja

V Dzień Modlitw za Kościół w Chinach

 

 

=======

18 maja

Rozpoczyna się Nowenna do Ducha Świętego

Nowenna do Ducha Świętego

 

Na 9 dni przed Zesłaniem Ducha Świętego Kościół rozpoczyna modlić się nowenną. Pozwalamy sobie przypomnieć czym jest ta forma modlitwy jaką nazywamy nowenną. Chcemy też zaproponować niektóre spośród wybranych modlitw do Ducha Świętego.

 

Nazwa "nowenna" pochodzi od łacińskiego słowa novem - dziewięć. Oznacza ona więc dziewięć dni modlitwy. Przyjęło się, iż określenie "nowenna" dotyczy modlitwy przed świętem, w przeciwieństwie do "oktawy", która oznacza przedłużenie uroczystości na osiem dni (w liturgii mamy oktawę Wielkanocy oraz oktawę Bożego Narodzenia).

 

Nowenna przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego jest najstarszym zgromadzeniem modlitewnym. Jest to modlitwa zalecona przez samego Pana Jezusa w dniu wniebowstąpienia. Pisze św. Łukasz: "Jezus podczas wspólnego posiłku kazał apostołom nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: 'Słyszeliście o niej ode Mnie - mówił - Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym'. Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga" (Dz 1,4-5; Łk 24,50-53).

 

Kościół przypomina, że Pięćdziesiątnica jest wypełnieniem i zakończeniem Świąt Paschalnych. Duch Święty - Nowe Życie w Chrystusie - był celem całej działalności Chrystusa. Zgodnie z obietnicą, po wywyższeniu Chrystusa na drzewie krzyża, gdy dostęp do Ojca został otwarty, a dziecięctwo Boże stało się rzeczywistością, posłany zostaje Duch Ojca i Syna, by prowadził dalej dzieło Jezusa.

 

 

I, IV i VII Dzień Nowenny

 

ROZWAŻANIA WSTĘPNE

Panie Jezu Chryste

W dniu Wniebowstąpienia nakazałeś swym Apostołom nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówiłeś do nich: “Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym... Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami.., aż po krańce ziemi.” ( Dz 1. 4-8). Za przykładem Apostołów, którzy z Maryją, Matką Twoją i innymi Twoimi uczniami trwali 9 dni jednomyślnie na modlitwie oczekując obietnicy Ojca, także i my pragniemy się przygotować przez wspólną modlitwę na przyjście Ducha Świętego. Wierzymy, że On nieustannie zstępuje na Kościół, udziela mu swoich darów, ożywia go i przenika swoją mocą i miłością. Wierzymy, że to On objawia światu Boga Ojca i Ciebie, naszego Pana, Zbawiciela wszystkich ludzi. Pragniemy otrzymać moc Ducha Świętego i dzięki niej być Twoimi świadkami w naszej rodzinie, w naszym kraju  i gdziekolwiek nas poślesz. Dlatego prosimy Cię: Ześlij na nas Ducha Twego !

 

INTENCJE BŁAGALNE

Panie Jezu, który jesteś Prawdą, Mądrością i Odblaskiem Ojca, ześlij Twoją światłość i prawdę, abyśmy zawsze słowem i czynem byli Twoimi świadkami wobec wszystkich ludzi.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Panie Jezu, który wstąpiłeś do Ojca, ześlij na nas Tego, którego obiecałeś, abyśmy otrzymali moc z nieba.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Panie Jezu, spraw, niech prowadzi nas Duch Boży, abyśmy

postępowali zawsze jak dzieci Boga.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Objaw wszystkim narodom Twoją Ewangelię, aby wszyscy zostali doprowadzeni do posłuszeństwa wierze.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Ześlij na nas Ducha Świętego, abyśmy wobec ludzi wyznawali, że jesteś Królem i Panem.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Spraw, aby postępowanie każdego z nas pociągało bliźnich do Ciebie, przynosiło im dobro i zbudowanie.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Niech przybędzie Twój Duch i łaskawie kieruje dziejami świata, odnawiając oblicze ziemi.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Prowadź światłem Ducha Świętego tych, którzy nami rządzą. Niech będą Twoimi sługami dla dobra wszystkich.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

Ty który w dniu Piećdziesiątnicy wezwałeś do Kościoła rozproszone ludy, spraw przez Ducha Twojego, aby cały świat zjednoczył się w wierze.

- Ześlij na nas Ducha Twego.

 

MODLITWA PAŃSKA

A teraz módlmy się, jak nas nauczył nasz Pan, Jezus

Chrystus: Ojcze nasz...

Modlitwa końcowa:

Prosimy Cię, Panie, niech Duch Święty zapali nas tym ogniem który nasz Pan Jezus Chrystus zesłał na ziemię pragnąc, by mocno rozgorzał. Który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. - Amen.

 

II, V i VIII Dzień Nowenny

 

ROZWAŻANIA WSTĘPNE

Panie Jezu Chryste!

Na Ostatniej Wieczerzy Apostołom zasmuconym zapowiedzią Twego bliskiego odejścia od świata obiecałeś Pocieszyciela, Ducha Świętego. Powiedziałeś wtedy: “Ja będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ w was przebywa i wwas będzie.” (J 14, 16-17) Twoja obietnica się spełniła. Duch Święty w pięćdziesiątym dniu po Zmartwychwstaniu zstąpił na Kościół i zamieszkał w nim na zawsze. Napełnia Kościół i rządzi nim, zespala go i jednoczy zstępując nieustannie przez Sakramenty, uświęcając chleb i wino, aby się stały Ciałem i Krwią Twoją, i uświęcając tych, którzy je przyjmują. On utrzymuje Kościół w ciągłej młodości. Wierzymy, Panie, w Jego obecność wśród nas. Wierzymy, że Duch Święty, który zamieszkał w Twoim świętym człowieczeństwie, mieszka w nas i jednoczy z Tobą i Ojcem, czyni nas jednym ciałem. Niechaj Jego łaska nieustannie uświęca Twój Kościół i prowadzi do pełnej jedności z Ojcem. Dlatego wołamy: “Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu!”

 

INTENCJE BŁAGALNE

Ześlij, Panie, Ducha Twego, którego miałeś posłać, aby Kościół Twój nieustannie odnawiał się i odmładzał.

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

Wejrzyj, Panie, na wszytkich, którzy noszą imię chrześcijan, by Duch Święty doprowadził ich do jedności..

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

Jezu Chryste wiekuisty Pasterzu, obdarz mądrością i rozwagą naszych pasterzy, aby prowadzili Twe owce skutecznie do zbawienia.

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

Spraw, aby kierował nami nie duch świata, lecz Duch Święty, który od Ciebie pochodzi.

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

Ześlij na Kościół Ducha jedności, aby ustąpiły niezgoda, nienawiść i podziały.

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

Udziel nam pomocy Ducha Świętego, aby nas oczyszczał i umacniał.

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

Przygotuj, Panie dusze wiernych ożywiającą Twą łaską, aby z radością przyjmowali dary Ducha Świętego.

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

Daj nam sczerą miłość, abyśmy się wzajemnie po bratersku miłowali.

- Uświęć nas w Duchu Świętym, Panie Jezu.

 

MODLITWA PAŃSKA

A teraz módlmy się, jak nas nauczył nasz Pan, Jezus

Chrystus: Ojcze nasz...

Modlitwa końcowa:

Boże, który zesłałeś Ducha Świętego na swoich Apostołów, spełnij ufne prośby Twojego ludu, a skoro dałeś nam łaskę wiary, obdarz nas również pokojem i jednością. Przez Chrystusa, Pana naszego.                      -Amen.

 

III, VI, i IX Dzień Nowenny

 

ROZWAŻANIA WSTĘPNE

Panie Jezu Chryste!

Niegdyś w świątyni Jerozolimskiej wołałeś do ludu: ieśli ktoś jest spragniony, a wierzy we mnie, niech przyjdzie do mnie i pije!” Jak rzekło Pismo: “Strumienie wody żywej popłyną z Jego wnętrza” ( J 7, 37-38). A powiedziałeś to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Ciebie. W każdym z nas, obmytym wodą chrztu, powtarza się ten cud, który zapowiedziałeś: wytryska z głębi naszych dusz strumień życia nadprzyrodzonego, którego źródłem jest Duch Święty. To On oświeca nas światłem wiary, budzi nadzieję zmartwychwstania, rozlewa w sercach miłość. Z Jego hojności otrzymujemy siedem darów, których pełnia jest w Tobie. Z Jego łaski pochodzą cnoty i dobre uczynki, które Twój Apostoł nazywa owocami Ducha Świętego: “Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobro, wierność, łagodność, opanowanie” ( Gal 5, 22-23). To Duch Święty uczy nas modlitwy, “gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami” ( Rz 8, 28 ). Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus” (1 Kor 12,3). Cała nasza świętość, nasze osobiste podobieństwo do Ciebie, Chryste, ma źródło w Duchu Świętym, który w nas mieszka. Dlatego wierząc w to, wołamy: “Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie”.

 

 

INTENCJE BŁAGALNE

 

Niech Twoje słowo, Chryste, mieszka w nas w obfitości, abyśmy składali Tobie dziękczynienie w psalmach, hymnach i pieśniach pełnych Ducha.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Ty nas uczyniłeś przez Ducha Świętego dziećmi Bożymi, daj nam, abyśmy w tym samym Duchu razem z Tobą nieustannie wielbili Boga Ojca.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Udziel nam mądrości w działaniu, byśmy wszystko czynili dla chwały Boga.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Napełnij nas radością i pokojem w wierze, abyśmy obfitowali w nadzieii i mocy Ducha Świętego.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Połącz nas ze sobą Duchem Twoim, aby nas nigdy od Twojej miłości nie odłączyło utrapienie, ucisk ani prześladowanie.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Ześlij Ducha Twego, upragnionego gościa naszych dusz i nie dozwól, abyśmy Go kiedykolwiek zasmucili.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Panie, który przenikasz i znasz serca ludzkie, prowadź nas zawsze drogą szczerości i prawdy.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Udziel nam łaski, abyśmy nie osądzali naszych bliźnich ani nie gardzili nimi, ponieważ wszyscy staniemy kiedyś przed Twoim sądem.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

Ześlij Ducha Twego, światłość najświętszą, aby napełnił nasze serce.

- Niech nas uświęca Twój Duch, o Panie.

 

 

MODLITWA PAŃSKA

A teraz módlmy się, jak nas nauczył nasz Pan Jezus Chrystus: Ojcze nasz...

Modlitwa końcowa:

Spraw, prosimy Cię, Wszechmogący Boże, niech zajaśnieje nad nami blask Twojej chwały, a Duch Święty niechaj Twoim światłem umocni serca tych, którzy odrodzili się przez łaskę. Przez Chrystusa, Pana naszego.

- Amen.

 

 

MODLITWA JANA XXIII DO DUCHA ŚWIĘTEGO

 

Duchu Święty, Pocieszycielu, racz udoskonalić w nas dzieło rozpoczęte przez Jezusa; spraw, aby modlitwa, którą zanosimy w imieniu całego świata, była mocna i stała; przyśpiesz nam czas głębokiego życia wewnętrznego; rozpal w nas zapał apostolski, który by dosięgał wszystkich ludzi i wszystkie narody, gdyż wszystkie są odkupione krwią Chrystusa i wszytkie stanowią Jego dziedzictwo. Skrusz w nas wrodzoną pychę i podnieś na wyżyny świętej pokory, prawdziwej bojaźni Bożej i wielkodusznej odwagi. Niech żadne więzy ziemskie nie przeszkadzają nam w wypełnianiu naszego powołania, niech dla korzyści przez niedbalstwo nasze nie będą deptane prawa sprawiedliwości; niech żadne obliczenia nie sprowadzą szerokiego zasięgu miłości do ciasnych, małych egoizmów. Niech wszytko w nas będzie wielkie: poszukiwanie i umiłowanie prawdy, gotowość do ofiary, choćby na krzyż i śmierć, niech wszystko wreszcie będzie zgodne z ostatnią modlitwą Syna do Ojca i z tym zdrojem Twojej, o Duchu Święty, miłości, która z woli Ojca i Syna spłynęła na Kościół i jego instytucje, na poszczególne dusze i narody. - Amen.

 

 

=======

 

20 maja

Spotkanie  Pallotyńskich Współpracowników Misyjnych, godz.14.00-16.00

 

Program:

 

- Konferencja

- Adoracja Najświetszego Sakramentu

 

- Msza św. z homilią

 

- Ucałowanie relikwii św. wincentego Pallotteiego

 

=======

 

13 maja

Dzień skupienia dla naszych benedyktyńskich oblatów

 

 

Plan dnia :

1. godz. 9.30 -przyjazd i przygotowanie do Mszy św.
2. godz. 10.00 Msza sw.
3. godz. 11.00 - 13.30 Konferencja -przerwa 10 min - i druga konferencja
4. godz. 13.30 Obiad
5. godz. 14.45 Przejście do Katedry
6. godz. 15.00 Konferencja "Ecclesia in Europa" w sali Kolegium przy Katedrze

ZAPROSZENIE

 

na spotkanie

 

 

Być chrześcijaninem dziś w świecie – Wyzwania i nadzieje – nauczanie

Jana Pawła II w "Ecclesia in Europa"

 

rozważania  - o. Konrad Małys OSB, mnich z Opactwa Benedyktynów

w Tyńcu- Krakowie.

 

Spotkanie odbędzie się w budynku Kolegium przy

Katedrze

.