Piosenka umacnia serca i umysły
DPS Olsztyn (fot. Kamila Dębska)
- Ludzie niepełnosprawni mają możliwość pokazania swoich talentów, zobaczenia innych sal niż te, w których przebywają na co dzień, oraz integracji z osobami pełnosprawnymi – powiedział Franciszek Chrzanowski, dyrektor Domu Pomocy Społecznej w Łomży, którego pracownicy zorganizowali po raz siódmy Przegląd Piosenki Religijnej Domów Pomocy Społecznej. - To dla nich wycieczka w szeroki świat. Przyjechali z Mazowieckiego, Podlaskiego i Warmińsko-Mazurskiego: pensjonariusze emeryci na wózkach inwalidzkich i młodzi ludzie o twarzach przez los wykrzywionych, z nogami i rękami przez chorobę powykręcanymi. Na scenie Teatru Lalki i Aktora w ich oczach pojawił się blask - odbicie boskiej miłości.
DPS Suwałki (fot. Kamila Dębska)
DPS Kowale Oleckie (fot. Kamila Dębska)
Do Łomży przyjechali wychowankowie kilkunastu DPS-ów, m.in., z Olsztyna, Augustowa, Nowej Wsi Ełckiej, Białegostoku, Suwałk, Przasnysza, Nasielska i Ostrołęki. Całodzienne spotkanie rozpoczęło się w czwartek, 20 listopada br., mszą św. w Kościele Krzyża Św., odprawioną przez ks. bp. Tadeusza Bronakowskiego.
- Odprawiłem tę mszę w intencji wszystkich uczestników, pracowników socjalnych i darczyńców, służących drugiemu człowiekowi – przypomniał ks. bp Bronakowski ze sceny teatru, na której podczas oficjalnego otwarcia przeglądu towarzyszył mu wiceprezydent Łomży Krzysztof Choiński.
- Z wielką radością szedłem na przegląd, bo wpisaliście się na stałe w nasze życie łomżyńskie – wyznał wiceprezydent. - To bardzo piękne, że możemy się spotkać, aby umacniać serca i umysły.
Spotkanie stworzyło okazję, aby podziękować 23 ofiarnym przyjaciołom DPS w Łomży, przy którym od 1994 r. działa Stowarzyszenie Pomocna Dłoń, skupiające ok. 1000 ludzi z całej Polski. Założyciel i od początku prezes stowarzyszenia Franciszek Chrzanowski dziękował za „1 procent z podatku, za dary rzeczowe, produkty żywnościowe i żywą gotówkę”. Obrazy, przepięknie, misternie i z kunsztem „wymalowane” przez wychowanki Warsztatów Terapii Zajęciowej haftem krzyżykowym, otrzymali, m.in.: Mieczysław Bagiński, Wiesław T. Grzymała, Janusz Nowakowski, Jadwiga i Wiesław Jagielak, Grażyna i Krzysztof Pupik, Wanda i Tadeusz Wałkuscy oraz – jak stwierdził prezes - „wypróbowany od 30 lat przyjaciel naszego domu i przedstawiciel rodziców” Edmund Bączyk. Na wizerunkach znajdowała się głównie Matka Boska, Jezus i Jan Paweł II.
Część artystyczną rozpoczęły terapeutki DPS Łomża, śpiewając XVI-wieczny psalm Jana Kochanowskiego, z muzyką Mikołaja Gomółki: „Kleszczmy rękoma wszyscy zgodliwie, wszyscy śpiewajmy Panu chętliwie”. I tak rzeczywiście było: niepełnosprawni śpiewali w uniesieniu, uroczyście oddając Panu chwałę. Może nie do końca nawet rozumiejąc słowa... I cóż z tego, skoro nawet genialni mistrzowie słowa Adam Mickiewicz i Czesław Miłosz zastrzegali, że nie w rozumie ukrył się Boży Majestat...?
Wśród grup z naszego regionu warto wyróżnić, choć przegląd nie miał formuły konkursowej: męski zespół wokalny Bongo z DPS w Białymstoku (instruktor Irena Andruk), pantomimę o treści religijnej DPS z Ostrołęki (Lucyna Grala), grupę mieszaną DPS z Suwałk (Eugeniusz Zarachowicz) i Nutki, ośmioosobowy żeński zespół wokalny, którego opiekunami i akompaniatorami są: Stanisława Chyl i Maciej Maksymiuk. Pod opieką życzliwych i cierpliwych instruktorów wychowanki potrafiły zaśpiewać i proste „Abba, Ojcze”, i bardziej złożone muzycznie „Quo vadis, Domine?”.
Niezależnie od repertuaru i możliwości wykonawczych, warto pochwalić każdego z uczestników i instruktorów przeglądu za zapał do śpiewania. I za serce dla drugiego człowieka.
Mirosław R. Derewońko
- Odprawiłem tę mszę w intencji wszystkich uczestników, pracowników socjalnych i darczyńców, służących drugiemu człowiekowi – przypomniał ks. bp Bronakowski ze sceny teatru, na której podczas oficjalnego otwarcia przeglądu towarzyszył mu wiceprezydent Łomży Krzysztof Choiński.
- Z wielką radością szedłem na przegląd, bo wpisaliście się na stałe w nasze życie łomżyńskie – wyznał wiceprezydent. - To bardzo piękne, że możemy się spotkać, aby umacniać serca i umysły.
Spotkanie stworzyło okazję, aby podziękować 23 ofiarnym przyjaciołom DPS w Łomży, przy którym od 1994 r. działa Stowarzyszenie Pomocna Dłoń, skupiające ok. 1000 ludzi z całej Polski. Założyciel i od początku prezes stowarzyszenia Franciszek Chrzanowski dziękował za „1 procent z podatku, za dary rzeczowe, produkty żywnościowe i żywą gotówkę”. Obrazy, przepięknie, misternie i z kunsztem „wymalowane” przez wychowanki Warsztatów Terapii Zajęciowej haftem krzyżykowym, otrzymali, m.in.: Mieczysław Bagiński, Wiesław T. Grzymała, Janusz Nowakowski, Jadwiga i Wiesław Jagielak, Grażyna i Krzysztof Pupik, Wanda i Tadeusz Wałkuscy oraz – jak stwierdził prezes - „wypróbowany od 30 lat przyjaciel naszego domu i przedstawiciel rodziców” Edmund Bączyk. Na wizerunkach znajdowała się głównie Matka Boska, Jezus i Jan Paweł II.
Część artystyczną rozpoczęły terapeutki DPS Łomża, śpiewając XVI-wieczny psalm Jana Kochanowskiego, z muzyką Mikołaja Gomółki: „Kleszczmy rękoma wszyscy zgodliwie, wszyscy śpiewajmy Panu chętliwie”. I tak rzeczywiście było: niepełnosprawni śpiewali w uniesieniu, uroczyście oddając Panu chwałę. Może nie do końca nawet rozumiejąc słowa... I cóż z tego, skoro nawet genialni mistrzowie słowa Adam Mickiewicz i Czesław Miłosz zastrzegali, że nie w rozumie ukrył się Boży Majestat...?
Wśród grup z naszego regionu warto wyróżnić, choć przegląd nie miał formuły konkursowej: męski zespół wokalny Bongo z DPS w Białymstoku (instruktor Irena Andruk), pantomimę o treści religijnej DPS z Ostrołęki (Lucyna Grala), grupę mieszaną DPS z Suwałk (Eugeniusz Zarachowicz) i Nutki, ośmioosobowy żeński zespół wokalny, którego opiekunami i akompaniatorami są: Stanisława Chyl i Maciej Maksymiuk. Pod opieką życzliwych i cierpliwych instruktorów wychowanki potrafiły zaśpiewać i proste „Abba, Ojcze”, i bardziej złożone muzycznie „Quo vadis, Domine?”.
Niezależnie od repertuaru i możliwości wykonawczych, warto pochwalić każdego z uczestników i instruktorów przeglądu za zapał do śpiewania. I za serce dla drugiego człowieka.
Mirosław R. Derewońko
