Bronowicz - to brzmi dumnie
Michał Korsak
- W Warszawie żyje 84-letnia Jadwiga Barbara Gac-Chylińska, osobista łączniczka Andrzeja „Moro” Romockiego, dowódcy Batalionu „Zośka” w Powstaniu Warszawskim – mówi Michał Korsak (lat 45), członek Polskiego Towarzystwa Heraldycznego i badacz dziejów rodzin zasłużonych dla niepodległości Polski. - „Bogna” (pseudonim powstańczy – przypisek redakcji) urodziła się w 1925 roku w Łomży, a jej matka Zofia pochodzi z domu Bronowicz. Michał Korsak zwrócił się do nas z prośbą , abyśmy pomogli Pani Jadwidze odnaleźć rodzinę.
Michał Korsak, pochodzący ze starej magnackiej rodziny, drzewo genealogiczne własnej rodziny po mieczu (po linii męskiej) wyprowadził od czasów współczesnych do 1340 r. Członek Biura Heroldii Stowarzyszenia Potomków Posłów Sejmu Wielkiego początkowo podszedł do prośby uczestniczki Powstania Warszawskiego z powątpiewaniem, czy temat w ogóle wart jest podjęcia. Nazwisko Bronowicz nie jest ogółowi szerzej znane, ogranicza się w zasadzie do Łomży i okolic i nie występuje herbarzach.
- Jednak w trakcie zbierania wiadomości na temat tej rodziny otworzyły się przede mną zupełnie zaskakujące przestrzenie - wyjaśnia badacz. - Rodzina Bronowiczów przypuszczalnie od ponad 200 lat figuruje w historii Łomży, zajmując ważną pozycję w życiu społecznym miasta. Jej przedstawiciele zajmowali się eksponowanymi i istotnymi życiowo profesjami, jak ksiądz, kowal, piekarz czy posiadacz ziemski. Ich gospodarstwa znajdowały się m.in. na terenie jednej z najstarszych części miasta, czyli Rybaków, oraz Zawad i Rembelina.
Ta ostatnia nazwa jest dla Bronowiczów hasłem wskazującym na korzenie rodziny.
- Podczas służby wojskowej w Orzyszu kapitan z Sokółki, dowiedziawszy się, że jestem z Łomży, zapytał, skąd dokładnie – opowiada zamieszkały w Łomży Józef Benedykt Bronowicz (lat 43). - Kiedy powiedziałem, że z Rembelina, ucieszył się: „To jesteśmy rodziną”.
Jest pewne, że takich ludzi, powołujących się na rodzinne związki z Rembelinem (dziś część miasta od ul. Zjazd w kierunku ul. Stacha Konwy) żyje znacznie więcej, m.in. w Poznaniu, Drozdowie i Olszynach. Bohaterska „Bogna” z Powstania Warszawskiego, która po wojnie była znakomitą chemiczką, pracującą m.in. w Krzemowej Dolinie (USA), również traktuje Rembelin jako związany z rodowodem jej mamy Zofii.
- W naszym spisie, stworzonym na podstawie tablic grobowych cmentarza katedralnego, nazwisko Bronowicz pojawia się ponad 50 razy – sprawdza w komputerze ks. Marian Mieczkowski, proboszcz parafii pw. św. Michała Archanioła w Łomży. - Zwróćmy uwagę, że wiele grobów takich blach albo tablic już nie posiada albo nie zawierają one informacji o wszystkich pochówkach. Bronowiczów tu pogrzebanych jest z pewnością więcej...
W albumie rodzinnym jedno jedyne zdjęcie, wykonane przez Atelier Photographique H. Lubecka, a na liczącej ponad 200 lat za zabytkowej nekropolii ażurowy, żeliwny krzyż z datą 1888. Fotografia i krzyż upamiętniaą śp. Marię i Józefa, który jest pradziadkiem 43-letniego Józefa Benedykta Bronowicza, mającego dziś dom na granicy Rembelina przy ul. Zamiejskiej. Tam, skąd przed ponad stu laty bryczką zaprzężoną w cztery kare (czarne) wyruszał z małżonką pradziadek Józef.
Jego wnuk Mieczysław (zmarł mając 67 lat w 2000 r., ojciec Józefa Benedykta Bronowicza) przychodził na ul. Krótką do „stryja Kazika”. Tak z przekonaniem twierdzi 69-letnia Czesława Bronowicz, żona Mieczysława. Wydaje się, że stryj Kazik był bratem dziadka „Bogny”, naszej łączniczki z Powstania Warszawskiego.
- Kazimierz nie był zadowolony, że jego żona rozdaje dzieciakom, i to nie tylko krewnym, ciastka za darmo – wspomina bohaterka powstania Jadwiga Barbara Gac -Chylińska (żona architekta rodem z Łomży, który zasłużył się dla budowy Warszawy). - Ale nic na to nie mógł poradzić, bo taką miał dobrą dla dzieciarni żonę.
Kazimierz miał – oprócz żony i piekarni – także kilka kamienic na ul. Krótkiej. Jego małżonka uważała, że przy takich dochodach można podzielić się słodkościami z maluchami.
Przekazywana od przynajmniej czterech pokoleń legenda domowa Bronowiczów z Rembelina głosi, że pod koniec XVIII wieku jakiś Bronowicz z Czech, mający 12 synów, dotarł do Łomży i od właściciela Rembelina kupił posiadłość. Być może, zastanawia się heraldyk i genealog Michał Korsak z Warszawy, „Bronowicz” zmienił nazwisko na polsko brzmiące. Zastanawiająca także jest bliskość od Łomży wsi Bronowo. Czy ma jakiś związek z naszymi bohaterami...?
- Myślę, że ta rodzina zasługuje na szersze opracowanie – twierdzi poszukiwacz korzeni rodów Rzeczpospolitej Michał Korsak. I zapowiada, że wkrótce wróci do Łomży, aby spotkać się m.in. z monografistką miasta Donatą Godlewską i poszperać w archiwach. Badacz prosi wszystkich, którzy mogą pomóc w poszukiwaniach, aby skontaktowali się z naszą redakcją. Jednocześnie apeluje nie tylko do potomków i spadkobierców nazwiska Bronowicz: nie wyrzucajmy starych dokumentów i zdjęć. Prośmy starszych, aby opisali, gdzie i kiedy zostały zrobione oraz kogo i co przedstawiają. To często jedyny ślad o naszych przodkach.
- Trochę się panowie spóźnili – wzdycha 69-letnia Czesława Bronowicz, żona Mieczysława, mama Józefa Benedykta i jego siostry Krystyny. - Bo już sporo z tych, co mogli opowiedzieć historię, nie żyje...
Mirosław R. Derewońko
PS. W tekście posłużyłem się nazwą Rembelin, bo tak dzielnicę m. parkiem Wagów a pulwami nazywają niektórzy łomżyniacy. Inni wolą wymawiać Rembielin, na co wskazuje genealogia właściciela: Rajmund Hiacynt Rembieliński herbu Lubicz urodził się we wrześniu 1775 r. w Warszawie, a zmarł 12 lutego 1841 r. w Łomży. Ród działacza politycznego i gospodarczego w czasach autonomii Królestwa Polskiego i jednego z głównych pomysłodawców założenia okręgu włókienniczego w Łodzi wywodzi się z Rembielina k. Chorzel w powiecie przasnyskim.
- Jednak w trakcie zbierania wiadomości na temat tej rodziny otworzyły się przede mną zupełnie zaskakujące przestrzenie - wyjaśnia badacz. - Rodzina Bronowiczów przypuszczalnie od ponad 200 lat figuruje w historii Łomży, zajmując ważną pozycję w życiu społecznym miasta. Jej przedstawiciele zajmowali się eksponowanymi i istotnymi życiowo profesjami, jak ksiądz, kowal, piekarz czy posiadacz ziemski. Ich gospodarstwa znajdowały się m.in. na terenie jednej z najstarszych części miasta, czyli Rybaków, oraz Zawad i Rembelina.
Ta ostatnia nazwa jest dla Bronowiczów hasłem wskazującym na korzenie rodziny.
- Podczas służby wojskowej w Orzyszu kapitan z Sokółki, dowiedziawszy się, że jestem z Łomży, zapytał, skąd dokładnie – opowiada zamieszkały w Łomży Józef Benedykt Bronowicz (lat 43). - Kiedy powiedziałem, że z Rembelina, ucieszył się: „To jesteśmy rodziną”.
Jest pewne, że takich ludzi, powołujących się na rodzinne związki z Rembelinem (dziś część miasta od ul. Zjazd w kierunku ul. Stacha Konwy) żyje znacznie więcej, m.in. w Poznaniu, Drozdowie i Olszynach. Bohaterska „Bogna” z Powstania Warszawskiego, która po wojnie była znakomitą chemiczką, pracującą m.in. w Krzemowej Dolinie (USA), również traktuje Rembelin jako związany z rodowodem jej mamy Zofii.
- W naszym spisie, stworzonym na podstawie tablic grobowych cmentarza katedralnego, nazwisko Bronowicz pojawia się ponad 50 razy – sprawdza w komputerze ks. Marian Mieczkowski, proboszcz parafii pw. św. Michała Archanioła w Łomży. - Zwróćmy uwagę, że wiele grobów takich blach albo tablic już nie posiada albo nie zawierają one informacji o wszystkich pochówkach. Bronowiczów tu pogrzebanych jest z pewnością więcej...
W albumie rodzinnym jedno jedyne zdjęcie, wykonane przez Atelier Photographique H. Lubecka, a na liczącej ponad 200 lat za zabytkowej nekropolii ażurowy, żeliwny krzyż z datą 1888. Fotografia i krzyż upamiętniaą śp. Marię i Józefa, który jest pradziadkiem 43-letniego Józefa Benedykta Bronowicza, mającego dziś dom na granicy Rembelina przy ul. Zamiejskiej. Tam, skąd przed ponad stu laty bryczką zaprzężoną w cztery kare (czarne) wyruszał z małżonką pradziadek Józef.
Jego wnuk Mieczysław (zmarł mając 67 lat w 2000 r., ojciec Józefa Benedykta Bronowicza) przychodził na ul. Krótką do „stryja Kazika”. Tak z przekonaniem twierdzi 69-letnia Czesława Bronowicz, żona Mieczysława. Wydaje się, że stryj Kazik był bratem dziadka „Bogny”, naszej łączniczki z Powstania Warszawskiego.
- Kazimierz nie był zadowolony, że jego żona rozdaje dzieciakom, i to nie tylko krewnym, ciastka za darmo – wspomina bohaterka powstania Jadwiga Barbara Gac -Chylińska (żona architekta rodem z Łomży, który zasłużył się dla budowy Warszawy). - Ale nic na to nie mógł poradzić, bo taką miał dobrą dla dzieciarni żonę.
Kazimierz miał – oprócz żony i piekarni – także kilka kamienic na ul. Krótkiej. Jego małżonka uważała, że przy takich dochodach można podzielić się słodkościami z maluchami.
Przekazywana od przynajmniej czterech pokoleń legenda domowa Bronowiczów z Rembelina głosi, że pod koniec XVIII wieku jakiś Bronowicz z Czech, mający 12 synów, dotarł do Łomży i od właściciela Rembelina kupił posiadłość. Być może, zastanawia się heraldyk i genealog Michał Korsak z Warszawy, „Bronowicz” zmienił nazwisko na polsko brzmiące. Zastanawiająca także jest bliskość od Łomży wsi Bronowo. Czy ma jakiś związek z naszymi bohaterami...?
- Myślę, że ta rodzina zasługuje na szersze opracowanie – twierdzi poszukiwacz korzeni rodów Rzeczpospolitej Michał Korsak. I zapowiada, że wkrótce wróci do Łomży, aby spotkać się m.in. z monografistką miasta Donatą Godlewską i poszperać w archiwach. Badacz prosi wszystkich, którzy mogą pomóc w poszukiwaniach, aby skontaktowali się z naszą redakcją. Jednocześnie apeluje nie tylko do potomków i spadkobierców nazwiska Bronowicz: nie wyrzucajmy starych dokumentów i zdjęć. Prośmy starszych, aby opisali, gdzie i kiedy zostały zrobione oraz kogo i co przedstawiają. To często jedyny ślad o naszych przodkach.
- Trochę się panowie spóźnili – wzdycha 69-letnia Czesława Bronowicz, żona Mieczysława, mama Józefa Benedykta i jego siostry Krystyny. - Bo już sporo z tych, co mogli opowiedzieć historię, nie żyje...
Mirosław R. Derewońko
PS. W tekście posłużyłem się nazwą Rembelin, bo tak dzielnicę m. parkiem Wagów a pulwami nazywają niektórzy łomżyniacy. Inni wolą wymawiać Rembielin, na co wskazuje genealogia właściciela: Rajmund Hiacynt Rembieliński herbu Lubicz urodził się we wrześniu 1775 r. w Warszawie, a zmarł 12 lutego 1841 r. w Łomży. Ród działacza politycznego i gospodarczego w czasach autonomii Królestwa Polskiego i jednego z głównych pomysłodawców założenia okręgu włókienniczego w Łodzi wywodzi się z Rembielina k. Chorzel w powiecie przasnyskim.
