Przejdź do treści Przejdź do menu
czwartek, 28 marca 2024 napisz DONOS@

Fotogaleria

Żołnierze Niezłomni z Ziemi Łomżyńskiej

Powrót do artykułu « »

Jerzy Żebrowski ps. „Konar” (1932 - 1949) syn Kazimierza Żebrowskiego, ps. „Bąk”. W konspiracji od 1941 r. Zginął wraz z ojcem 3 grudnia 1949 roku w Mężeninie (pow. Łomża).  Otoczeni przez grupę operacyjną UB-KBW na konspiracyjnej kwaterze próbowali się przebić. W strzelaninie obaj zostali ranni - Jerzy ciężko. Ojciec wrócił do syna, dobił go i sam się zastrzelił. Ich zwłok nie wydano rodzinie.
Jerzy Żebrowski ps. „Konar” (1932 - 1949) syn Kazimierza Żebrowskiego, ps. „Bąk”. W konspiracji od 1941 r. Zginął wraz z ojcem 3 grudnia 1949 roku w Mężeninie (pow. Łomża). Otoczeni przez grupę operacyjną UB-KBW na konspiracyjnej kwaterze próbowali się przebić. W strzelaninie obaj zostali ranni - Jerzy ciężko. Ojciec wrócił do syna, dobił go i sam się zastrzelił. Ich zwłok nie wydano rodzinie.
Jan Tabortowski, ps. „Bruzda” (ur. 16 października 1906 w Nowogródku, zm. 23 sierpnia 1954 w Przytułach) – major Wojska Polskiego, żołnierz AK, AKO i WiN. Od lipca 1942 roku był szefem Inspektoratu III Łomżyńskiego, obejmującego obwody Łomża i Grajewo. 
Uciekł aresztowany zarówno Niemcom jak i Rosjanom. Dowodziła atakiem na Grajewo i zajęciem miasta nocą z 8 na 9 maja 1945 roku. W akcji zakończonej pełnym sukcesem uczestniczyło  około 200 żołnierzy. 
Ujawnił się podczas amnestii 1947 roku. Z podległego mu terenu ujawniło się wówczas około 2300 członków WiN.  Wyjechał do Warszawy, ale zagrożony aresztowaniem w 1950 roku ponownie zszedł do podziemia i wrócił w łomżyńskie. W sierpniu 1954 roku podczas ataku  na posterunek milicji i kasę gminną w Przytułach został ranny w klatkę piersiową. Rana okazała się bardzo ciężka i na jego własną prośbę został dobity przez „Rybę”. Ciało majora „Bruzdy” zostało zabrane przez UB do Białegostoku. Nie jest znane miejsce jego pochówku.
Stanisław Franciszek Grabowski ps. „Wiarus” (ur.  9 marca 1921 r. we wsi Grabowo Stare gmina Zawady, powiat łomżyński -  zm. 22 marca 1952 r w Babinie)
W lutym 1943 r., podczas okupacji niemieckiej, zaprzysiężony został w szeregi NOW, a po wkroczeniu Armii Czerwonej znalazł się w strukturach nowo powstałego NZW.  Jego oddział działał do 1952 r. na pograniczu powiatów Wysokie Mazowieckie, Białystok oraz Łomża. Zginął z bronią w ręku przedzierając się, wraz z dwoma innymi partyzantami, przez kordon batalionu KBW.  Najgłośniejszą akcją przeprowadzoną przez „Wiarusa” było opanowanie 29 września 1948 r. w „biały dzień” gminnego miasteczka Jedwabne (pow. łomżyński). Oddział wkroczył do miejscowości, rozbijając Urząd Gminy, Urząd Pocztowy oraz Gminną Spółdzielnię Sch.
Żebrowski Kazimierz ps. „Bąk” (ur. 4 marca 1901 w Żebrach, pow. Łomża -  zm. 3 grudnia 1949 w Mężeninie) - działacz SN, ostatni dowódca Okręgu Białystok NZW
Żołnierz września 1939. Jako przedwojenny działacz SN, już od początku 1940 musiał się ukrywać. W strukturach NSZ pełnił funkcję komendanta Rejonu Szczepankowo – Nowogród – Śniadowo – Miastkowo. Podczas akcji „Burza” brał udział w walkach jako dowódca oddziału NSZ w ramach I batalionu 33. pp AK. Aresztowany przez NKWD zesłany na Syberię zdołał zbiec w 1946. Po powrocie był m.in. komendantem powiatów: Łomża, Wysokie Maz. i Ostrów Maz. Nieformalnie pełnił funkcję p.o. komendanta Okręgu Białystok NZW.
3 grudnia 1949 został otoczony przez grupę operacyjną UB-KBW wraz z synem Jerzym (ps. „Konar”) na konspiracyjnej kwaterze w Mężeninie (pow. Łomża). Podczas próby przebicia się obaj zostali ranni (Jerzy ciężko). Kazimierz wrócił do syna, dobił go i sam się zastrzelił. Ich zwłok nie wydano rodzinie.
Mjr Stanisław Cieślewski ps. „Lipiec” (ur. 21 czerwca 1907 w Bronowie, zm. 27 sierpnia 1952 w Grądach Małych) 
Porucznik rezerwy Wojska Polskiego. Już w październiku 1939 roku organizował podziemie przeciwko okupantowi sowieckiemu. Był komendantem Obwodu Łomża ZWZ. W połowie 1942 roku był komendantem Obwodu Łomżyńskiego ZWZ-AK i zastępcą Inspektora Obwodu III – Łomżyńskiego kpt. Jana Tabortowskiego „Bruzdy”.
Zdołał uciec po aresztowaniu przez Niemców i Rosjan - przebywał z obozach w Ostaszkowie i Riazaniu. Wrócił do kraju pod koniec 1946 roku, a w marcu 1947 roku ujawnił się w Łomży.
Zagrożony aresztowaniem „Lipiec” i „Bruzda” zeszli ponownie do podziemia w kwietniu 1950 roku. Wybudowali obóz na bagnach biebrzańskich. 
W sierpniu 1952 roku „Lipiec” został otoczony w kryjówce w Grądach Małych. Zginął, rozerwany własnym granatem. Zwłoki kapitana Stanisława Cieślewskiego „Lipca” zostały zabrane przez UB i pochowane w nieznanym miejscu.
Stanisław Marchewka ps. „Ryba”, (ur. 15 listopada 1908 w Jeziorku koło Łomży – zm. 4 marca 1957 r. we wsi Jeziorko)
Żołnierz września 1939 r. Uciekł z niewoli i przystąpił do pracy konspiracyjnej na terenie okupacji sowieckiej. Po 22 czerwca 1941 r. został żołnierzem Obwodu ZWZ-AK Łomża. „Po wyzwoleniu” pełnił funkcję szefa samoobrony i adiutanta inspektora mjr. Jana Tabortowskiego „Bruzdy”. Brał udział w wielu akcjach skierowanych przeciwko przedstawicielom systemu komunistycznego, z których najgłośniejszą był udział w opanowaniu Grajewa w nocy z 8 na 9 maja 1945 r., gdzie dowodził atakiem na gmach PUBP. Po ogłoszeniu amnestii ujawnił się w Łomży w kwietniu 1947 r. Zmuszony do pojęcia współpracy z UB, w celu odnalezienia swojego byłego dowódcy Jana Tabortowskiego zadanie wykonał, jednak z chwilą odnalezienia „Bruzdy” ujawnił mu plany bezpieki i pozostał u jego boku w konspiracji.  4 marca 1957 r., zginął z bronią w ręku otoczony przez oddziały SB-KBW w Jeziorku.
Jerzy Żebrowski ps. „Konar” (1932 - 1949) syn Kazimierza Żebrowskiego, ps. „Bąk”. W konspiracji od 1941 r. Zginął wraz z ojcem 3 grudnia 1949 roku w Mężeninie (pow. Łomża).  Otoczeni przez grupę operacyjną UB-KBW na konspiracyjnej kwaterze próbowali się przebić. W strzelaninie obaj zostali ranni - Jerzy ciężko. Ojciec wrócił do syna, dobił go i sam się zastrzelił. Ich zwłok nie wydano rodzinie.
Bolesław Kozłowski ps. „Grot”, (ur 3 lipca 1918 r. we wsi Siemień, gm. Kupiski, pow. Łomża  - zm. 29 września 1982 r.)  
Pod koniec 1941 lub na początku 1942 r. został wprowadzony do konspiracji przez swojego brata. Początkowo w szeregach ZWZ pełnił funkcję dowódcy plutonu w kompanii Józefa Rydzewskiego „Bora”, następnie wraz z bratem i częścią żołnierzy ZWZ przeszedł do NOW, a we wrześniu 1943 r. przeszedł wraz z częścią żołnierzy NOW do NSZ. Najpierw pełnił funkcję zastępcy komendanta Powiatu NSZ XIII/9 Łomża, a po śmierci swojego brata Antoniego przejął dowództwo nad Powiatem. Po „wyzwoleniu”  wprowadził podległy sobie Powiat NSZ w struktury NZW. 22 IX 1945 r. został mianowany na stanowisko zastępcy komendanta Okręgu NZW Białystok. 21 IV 1947 r. ujawnił się w Wąsoszu, w PUBP Grajewo. Zamieszkał w Łomży. Aresztowany w październiku 1950 r. wyrokiem WSR Białystok został skazany na 6 lat więzienia. Opuścił więzienie 25 II 1955 r. Mieszkał w Łomży. Zmarł 29 IX 1982 r.
Tadeusz Narkiewicz ps. „Ciemny” (ur. 1920 r. - zm. 6 września 1947 r. w pobliżu wsi Czochanie-Góra)
Rozpoczął konspirację w oddziale KP NZW Wysokie Mazowieckie Feliksa Łuniewskiego „Żbika”, następnie szef ochrony sztabu KO NZW Białystok, później szef PAS KP NZW Łomża „Łaba Południowa” (październik 1946 - luty 1947), komendant Powiatu NZW Łomża „Podhale” (marzec - wrzesień 1947), komendant Powiatu NZW Wysokie Mazowieckie „Mazur” (maj - wrzesień 1947). Nie ujawnił się w trakcie amnestii w 1947 r. Zginął 6 września 1947 r. w pobliżu wsi Czochanie-Góra w walce z GO UBP-KBW, w wyniku zdrady kolegi. Najważniejsze akcje jego oddziału to: starcie z oddziałem WP w Kossakach (29 marca 1946 r.), zasadzka na samochód Armii Czerwonej, a następnie na grupę operacyjną MO w Zambrzycach-Kapustach (10 maja 1947 r.), rozstrzelanie w Chlebiotkach starosty łomżyńskiego Tadeusza Żeglickiego i przewodniczącego PRN w Łomży Stanisława Tońskiego (7 sierpnia 1947 r.).
Hieronim Rogiński ps. „Róg” (ur. 30 września 1911 r. w Nowym Jorku  - zm. 18 kwietnia 1952 roku we wsi  Kolonia Czerwone k. Kolna)
Oficer WP. Od 1942 r. był członkiem ZWZ, a następnie Obwodu Łomża AK. W 1943 r. przeszedł w szeregi Narodowych Sił Zbrojnych.  Podczas amnestii w 1947 r. nie ujawnił się. Objął stanowisko komendanta powiatu „Łużyca” NZW, obejmującego swoim zasięgiem teren części powiatów: kolneńskiego, ostrołęckiego i piskiego. Po aresztowaniu w 1948 roku udało mu się uciec. W 1951 r. Rogiński został przewodniczącym Rady Rejonowej Rejonu ˝Karaś˝ Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, obejmującego obszar części powiatów: łomżyńskiego, ostrołęckiego, piskiego, grajewskiego oraz cały powiat kolneński. 
Zginął 18 kwietnia 1952 r. - popełnił samobójstwo – po okrążeniu przez oddziały KBW bunkra w którym się ukrywała w Kolonii Czerwone, 10 km od Kolna.
Kazimierz Kamieński ps. „Huzar” (ur. 8 stycznia 1919 r. w zaścianku Markowo-Wólka, w gminie Nowe Piekuty, powiat Wysokie Mazowieckie – zm. 11 października 1953 r)
Żołnierz września 1939 r. Po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli niemieckiej. Na początku 1942 r. wstąpił do AK, zostając dowódcą plutonu, a od 1944 r. adiutantem komendanta Obwodu AK Wysokie Mazowieckie. W styczniu 1945 r. stanął na czele oddziału samoobrony Obwodu ROAK Wysokie Mazowieckie, a następnie przeszedł do Zrzeszenia WiN. Nie ujawnił się po ogłoszeniu amnestii w 1947 r. Ogółem przez oddział przewinęło się ok. 120 ludzi, ale nigdy nie liczył on w danym momencie więcej niż 50 partyzantów. Jego ludzie na krótki czas opanowali nawet Wysokie Mazowieckie, gdzie „Huzar” przeprowadził konną paradę swojego oddziału.
Aresztowany w 1952 roku, po brutalnym śledztwie skazany na 6-krotną karę śmierci. Stracono go 11 października 1953 roku w więzieniu w Białymstoku.
 
 

W celu świadczenia przez nas usług oraz ulepszania i analizy ich, posiłkujemy się usługami i narzędziami innych podmiotów. Realizują one określone przez nas cele, przy czym, w pewnych przypadkach, mogą także przy pomocy danych uzyskanych w naszych Serwisach realizować swoje własne cele i cele ich podmiotów współpracujących.

W szczególności współpracujemy z partnerami w zakresie:
  1. Analityki ruchu na naszych serwisach
  2. Analityki w celach reklamowych i dopasowania treści
  3. Personalizowania reklam
  4. Korzystania z wtyczek społecznościowych

Zgoda oznacza, że n/w podmioty mogą używać Twoich danych osobowych, w postaci udostępnionej przez Ciebie historii przeglądania stron i aplikacji internetowych w celach marketingowych dla dostosowania reklam oraz umieszczenia znaczników internetowych (cookies).

W ustawieniach swojej przeglądarki możesz ograniczyć lub wyłączyć obsługę plików Cookies.

Lista Zaufanych Partnerów

Wyrażam zgodę