O (nie)bezpieczeństwie kulturowym w WSA
- Sprawa braku poczucia bezpieczeństwa mieszkańców Europy, kulturowego bezpieczeństwa, stała się nad wyraz aktualna – mówił prof. Mirosław Sobecki z Uniwersytetu w Białymstoku podczas odbywającej się w Wyższej Szkole Agrobiznesu konferencji „Bezpieczeństwo kulturowe wymiar regionalny”. Uczestniczy w niej kilkudziesięciu wybitnych naukowców z całej Polski. Mówią o tym czym jest „bezpieczeństwo kulturowe”, o zagrożeniach jakie na nie czyhają – nie tylko zewnętrznych, ale także o tym co wpływa na to jak mieszkańcy je odczuwają i dlaczego. Referatów słuchają jednak niemal wyłącznie prelegenci...
Konferencję łomżyńska WSA zorganizowała we współpracy z m.in. Uniwersytetem Jagiellońskim w Krakowie, Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Akademią Obrony Narodowej w Warszawie, Uniwersytetem w Białymstoku i Wyższą Szkołą Policji w Szczytnie. Wśród prelegentów są m.in. prof. Tadeusz Paleczny z UJ, prof. Jerzy Nikitorowicz z UwB, prof. dr hab. Wiesław Walkiewicz z SGGW, czy ks. prof. Henryk Skorowski z UKSW. Wskazywał on na kluczową dla bezpieczeństwa kulturowego, ale i ogólnego, potrzebę budowania trwałych więzi we wspólnotach lokalnych, co przekłada się na więzi narodowe – poczucie patriotyzmu. Nawiązując do tego prof. Mirosław Sobecki z UwB mówiąc o osobistym poczuciu bezpieczeństwa człowieka, także podkreślał znaczenie odczucia przynależności do grupy, na wielu kulturowych płaszczyznach – rodziny, lokalnej społeczności, narodu, czy religii.
- Zakorzenienie we własnej kulturze daje możliwość wyjścia ku innemu – mówił zaznaczając, że niezbędna jest tu jeszcze wola jednostki.
Jako zagrożenia dla właściwego postrzegania poczucia bezpieczeństwa przez mieszkańców wskazywał ignorancję, zawłaszczanie symboli czy kształtowanie klimatu społecznego także przez media w których są „kalki i stereotypy”. Nawoływał do refleksyjności i wskazywał szczególne miejsce elit w kształtowaniu poczucia bezpieczeństwa społeczeństwa.
- Bezpieczeństwo kulturowe trudno jest zdefiniować – podkreślał dr hab. Tomasz Kośmider, prof. Akademia Obrony Narodowej w Warszawie, zaznaczając, że choć termin funkcjonuje to prawnej definicji nie ma. Profesor mówił, że w praktyce elementy „bezpieczeństwa kulturowego” są zapisane w najważniejszych dokumentach – Konstytucji RP, czy Strategii Bezpieczeństwa Narodowego, gdzie jako „ważne zadanie państwa” wymienia się „zachowanie tożsamości narodowej poprzez pielęgnowanie kultury narodowej oraz ciągłości historycznej i pokoleniowej.”
Organizatorzy konferencji podkreślają, że bezpieczeństwo kulturowe przełożone na współczesne działania w sferze polityki publicznej oraz kompetencje konkretnych osób, zespołów oraz organów życia społecznego prowadzić może nie tylko do diagnozowania i eliminowania zagrożeń, ale także do wyzwalania wartości i postaw sprzyjających współdziałaniu. W perspektywie regionalnej i lokalnej konieczne jest kształtowanie takiego poziomu kompetencji kulturowych ich mieszkańców, które chronią zarówno przed alienacją, jak i dezintegracją tożsamości, a instytucje życia społecznego, przed utratą wartości wyrażanych misją działań publicznych.
Niestety referatów głoszonych przez ekspertów z najlepszych polskich uczelni słuchali jednak niemal wyłącznie prelegenci...
- Tu powinni siedzieć samorządowcy – komentował dyskusję w kuluarach jeden z profesorów.
