Kazio Sponge i kurpiowskie klimaty na Walizce
Szalony freak i hipster Kazio Sponge, wieczny 6-latek, podbił swym spektakularnym show dla dorosłych publiczność XXVIII Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Walizka”. – Kazio Sponge to jakieś moje alter ego – mówi aktorka, reżyserka oraz autorka scenografii i scenariusza show, Anna Makowska – Kowalczyk. – Mam całkowicie odmienny charakter od Kazia, co można zobaczyć na spektaklu i jest to dla mnie jakaś psychoterapia, autoterapia! Wcześniej odbyły się cztery spektakle konkursowe, a trzeci dzień festiwalu zakończył koncert łączącego ludowe piosenki z elektronicznymi aranżacjami i wizualizacjami duetu Funkasanki.
W piątek przed festiwalową publicznością oraz jury zaprezentowały się najpierw niemiecki Cirque du Slay w mrocznej historii „Kobieta w wilczym brzuchu” oraz Wrocławski Teatr Lalek w opartym na twórczości osób niepełnosprawnych intelektualnie spektaklu „Po sznurku”. Po południu białoruski Grodno Puppet Theatre przybliżył losy legendarnego doktora Fausta („Faust. Sny”), a State Puppet Theatre z Bułgarii porwał widownię żywiołową i roztańczoną „Magią folkloru”.
Równie ciekawie było wieczorem na ulicy Farnej, gdzie Anna Makowska – Kowalczyk wciągnęła publiczność w jedyną w swoim rodzaju słowną potyczkę z Kaziem Sponge – mającą coś do powiedzenia na każdy temat gąbkową lalką. Dlatego Kazio bez żadnych skrupułów przybliżył na przykład największe przywary kobiet, ale nie pozostał też dłużny panom, przedstawiając ich największe wady, składające się na kompleksowy obraz typowego mężczyzny XXI wieku.
– Kazia zrobiłam w 2009 roku, będąc na pierwszym roku wydziału lalkarskiego PWST we Wrocławiu – mówi Anna Makowska – Kowalczyk. – I tak mi towarzyszy od prawie sześciu lat: razem działamy i wszędzie razem jeździmy. Pomysły na te występy biorą się z życia. To ciągłe obserwowanie człowieka: czasami jest to jakaś podpatrzona śmieszna sytuacja, co rozwija się w cały program albo etiudę. Taka formuła daje bardzo duże możliwości do działania solo. Lalkarz który ma głowę pełną pomysłów może się tak wyrażać, zrobić 1-2-osobowy spektakl i wychodzić do zwykłych ludzi.
Publiczność chętnie wdawała się w dialogi z rozśpiewanym, tryskającym humorem i mającym odpowiedź na każde pytanie Kaziem, który chętnie korzystał też z możliwości podzielenia się z nią swymi przemyśleniami na różne tematy oraz zwierzał się ze swych rozterek i sercowych problemów. Improwizacji nie zabrakło też w teatralnej kawiarence podczas koncertu duetu Funkasanki w programie Kilim Carpet „Jado doście jado”. Anna Kaptór i Przemysław Starachowski
przedstawili bowiem w bardzo oszczędnej, ale zarazem nowoczesnej formie tradycyjne kurpiowskie pieśni w opracowaniu na głos, piano i perkusję, wspomagając się samplami oraz
animacjami przygotowanymi przez Kingę Rejteradę.
– Ludowa muzyka to coś, co fascynuje nas od dawna – mówi Przemysław Starachowski. – Wcześniej zajmowaliśmy się muzyką ludową innych krajów: Brazylii z Bateriadą czy afrykańską do przedstawienia „Tu tam tam i tu” grupy Gesty, ale teraz – trochę z racji Roku Adama Chętnika – rozszerzyliśmy program utworów z Kurpiowszczyzny, przygotowany jeszcze we wrześniu ubiegłego roku.
„Jado goście jado”, „W kadzidlańskim boru” czy „Hej, z góry, z góry, kóniku bury” zostały entuzjastycznie przyjęte przez festiwalową publiczność, a koncert zakończyły dwa bisy.
– Te piosenki to wartości i tematy które są wciąż aktualne – podkreśla Przemysław Starachowski.
– Warstwę muzyczną bardzo zmieniamy, bo można ją przekazać w nowoczesny sposób. Ale czujemy też szacunek do klasyki, stąd te sample Apolonii Nowak czy Mazowsza. Apolonia Nowak to dla nas w ogóle mistrzyni muzyki ludowej – przesłuchaliśmy mnóstwo materiału przygotowując ten projekt i jest ona dla takim guru kurpiowskiej muzyki ludowej – chcielibyśmy ją poznać i może namówić do jakiejś współpracy.
Wojciech Chamryk
